Je denkt , die moet behoorlijk depressief zijn.
Nee , nee , hij is zijn kogel kwijt.
Je denkt , is hij dan terrorist geworden.
Nee , nee , hij is een kogel van zijn fiets kwijt ?
Heeft hij iets met kogels ?
Ja , ja .
Afgelopen donderdag moest de Citroën Visa gekeurd worden . Voorzien van nieuwe voorbanden en geschilderde velgen , naar GARVAK , in het Zwaanshals te Rotterdam.
John komt daar al jaren en als die Keurmeester hem afkeurt , dan is John blij.
Blij , jazeker.
De afkeuring van de eend heeft , jaren geleden , het leven van hem en dat van Johnny gereed.
De eend was voorzien van een nieuw chassis , maar de rest was even oud , als voorheen.
De rechter voorrem van de eend remde veel harder dan links.
Nieuwe remblokken erin en hij werd goedgekeurd. 's Avond moesten zij naar Ridderkerk, naar Handbal Vereniging "Saturnus". Het was rotweer, regen en waaien. Ik ging een bus inhalen en ik wilde terug naar de rechter baan, ik keek in de spiegel waar de bus was. Dan gilt Johnny " pa, stop". Ik trap op de rem en sta net op tijd stil ( ik kon het type nummer van de auto voor mij lezen ). OP dat moment dendert de bus met zo'n 80 km /uur langs. Wat was ik die Keurmeester dankbaar. Als de eend naar rechts was weg getrokken was onze eend plat geweest en het ergste, wij ook.
Maar nu was de Visa afgekeurd op de rechter stuur/spoorstang kogel.
Terecht bleek, toen ik , gelijk aan beide zijden de kogels ging vervangen. Die rechter stuur/spoorstang kogel was verrot.
Maar vandaag, maandag, rotweer voorspeld.
Dus dan de fiets van Martine nakijken.
Lekker binnen in het schuurtje. Eerst het voorwiel, remmen nagekeken en de spaken op spanning gezet. Dan het achterwiel remmen nakijken (trommel remmen) en de versnelling. Een bagger werkje, vet en vuil. Die heleboel moet uit elkaar, schoonmaken en vetten. Voorzichtig haal ik de versnelling uit elkaar. Ik leg alles netjes op de werkbank, op volgorde van demontage. Daarna ga ik alles schoonmaken. Als ik opschiet kan ik hem vanavond weer in elkaar zetten. Dan slaat het noodlot toe, als ik een kogel lagertje schoonmaak. Een kogeltje ontsnapt en valt , door de wet van Newton naar beneden.
Ja, ja, die kan ik na een uur,met een sterke magneet zoeken, nog niet vinden. Zelfs het houtvijlsel in mijn schuur is magnetisch. Wel lekker schoon geworden , het schuurtje.
Natuurlijk zit ik niet om een kogel verlegen. In mijn gereedschapskist , die ik gebruik als ik monteur moet spelen, ligt één kogel. Voor het maken van gaten in pakking, maar die is, veeels, te groot.
Morgen op zoek naar een kogel,bij de plaatselijke fietswinkel. Omdat ik begrijp dat zo'n kogel niet interessant is voor zo'n winkel, zij zullen mij liever een nieuwe fiets verkopen. Ik zal zeggen, dat hij van de autoped van mijn kleinkind is.
Lukt dat niet, ik moet met de Visa naar GARVAK , herkeuring vanwege de nieuwe stuur/spoorstang kogel.
In de grote stad kan ik zeker wel, een kogel van 5,4 millimeter/ diameter kopen,
of niet dan.
In ieder geval heb ik vanavond tijd om, over mijn kogel perikelen, te schrijven.
dinsdag 29 oktober 2013
donderdag 24 oktober 2013
Is John overleden ?
Het lijkt op voorpagina nieuws, uit de Privé of de Story. Die konden er wat van.
Op de voorpagina stond " De koningin huilt " met een foto van de, in haar ogen wrijvende Beatrix. Snel dat blad kopen en open slaan.
Daar staat het , een fotootje met koningin Beatrix die in haar ogen wrijft omdat er een stofje ingewaaid is.
Nee, de kop van deze blog slaat op de reactie van , van alles wat. Na Tineke haar opruimwoede in de bovenkamer moest ik boven komen kijken. Niets deed nog denken aan de dag ervoor, nadat ik daar wekenlang huis had gehouden.
Alles was opgeruimd.
De tafel naast de schildersezel was geheel leeg.
Op de ezel, een onafgemaakt schilderij.
Alle penselen in potten en het schilderspalet schoon , netjes op de plank.
John gaat op de stoel zitten en zegt tegen Tineke " Het lijkt of ik al overleden ben".
Ze lacht, " nu die rommel op de overloop nog".
Ik ben al dagen niet meer boven geweest.
Ik heb het druk, met van alles. Alleen aan het einde van de dagen vraag ik mij steeds af , wat heb ik nou gedaan de laatste tijd. In ieder geval niet wat ik zou willen. Kan gebeuren dus.
Eigenlijk had ik als kop willen schrijven;
In Wikipedia lees ik;
Racistisch gedrag en racistisch denken worden in het bijzonder bezien als een gevolg van de maatschappelijke ontwikkeling rond de multiculturele en multiraciale samenleving, waarin de leden van een (al dan niet dominante) raciale groep zich bedreigd voelen in hun bestaan.
Tja, nu denk ik waar ben ik aan begonnen. Vanwege deze tekst , zit ik uren te lezen in Wikipedia.
Het gaat simpel over Zwarte Piet.
Ik had mij nog wel voorgenomen, vandaag niet geconfronteerd te worden met die discussie.
Ik ontkom er niet aan. Ik kan niet anders.
Om een lang verhaal , kort te maken;
Ik ken Sinterklaas en Zwarte Piet al z'n 60 jaar.
Als kleine jongen van bijna 5 jaar, gaven zij op 5 december cadeautjes. Natuurlijk moesten wij eerst zingen. Zie ginds komt de stoomboot, zie de maan schijnt door de bomen, de zak van Sinterklaas, daar wordt op de deur geklopt, enz.
Er werd bij op de deur gerammeld en als we gingen kijken op de gang, zagen we een grote zak, vol met cadeau's. Handschoenen, een sjaal, sokken, suikergoed en wat speelgoed. We waren tenslotte lieve kindertjes geweest.
Dat feest werd jaar in jaar uit herhaald. Ook toen we ouder werden ( nu nog steeds). Maar het besef dat Zwarte Piet niet door de schoorsteen kon , om iets in onze schoen te doen, was er al snel.
Na wat jaren hadden we het helemaal door;
Sinterklaas en Zwarte Piet bestaan niet!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Het zijn verklede volwassen mensen die zijn ingehuurd.
Ik ben jaren Sint geweest bij de kinderen op school, wit geschminkt met een pruik en een baard ( moest ik wel eerst mijn eigen baard afscheren) en een gehuurd pak aan, andere ouders werden ook geschminkt, zij speelden dan zwarte piet.
(Nooit hebben zij het idee gehad om zich als, zeurPiet, oproerPiet of als een zwarte slaaf of afstammeling hiervan, te schminken)
Plezier voor ons (ouders) en voor de kinderen, Sinterklaasfeest op school, personeelsvereniging, jeugdclubs, thuis enz.
Nu is het alleen nog dat we de zeurPieten, de oproerPieten en de VN moeten overtuigen dat "Ze" niet bestaan.
Sinterklaas en Zwarte Piet zijn een verhaal, een sprookje.
De Black Power beweging ligt een halve eeuw achter ons.
In Amerika hebben ze tegenwoordig een President, met enige fantasie dezelfde huidskleur, als de kleur onze "Zwarte Pieten".
Blijf niet, geloven in sprookjes.
Blijf geloven in de mens, achter het sprookje.
Nu blaast onze guit, met zijn lange snuit, het sprookje uit.
Op de voorpagina stond " De koningin huilt " met een foto van de, in haar ogen wrijvende Beatrix. Snel dat blad kopen en open slaan.
Daar staat het , een fotootje met koningin Beatrix die in haar ogen wrijft omdat er een stofje ingewaaid is.
Nee, de kop van deze blog slaat op de reactie van , van alles wat. Na Tineke haar opruimwoede in de bovenkamer moest ik boven komen kijken. Niets deed nog denken aan de dag ervoor, nadat ik daar wekenlang huis had gehouden.
Alles was opgeruimd.
De tafel naast de schildersezel was geheel leeg.
Op de ezel, een onafgemaakt schilderij.
Alle penselen in potten en het schilderspalet schoon , netjes op de plank.
John gaat op de stoel zitten en zegt tegen Tineke " Het lijkt of ik al overleden ben".
Ze lacht, " nu die rommel op de overloop nog".
Ik ben al dagen niet meer boven geweest.
Ik heb het druk, met van alles. Alleen aan het einde van de dagen vraag ik mij steeds af , wat heb ik nou gedaan de laatste tijd. In ieder geval niet wat ik zou willen. Kan gebeuren dus.
Eigenlijk had ik als kop willen schrijven;
Is John racistisch ?
Ik weet het niet, hij heeft een witte hond, een bruine duif en een witte baard.
In Wikipedia lees ik;
Racistisch gedrag en racistisch denken worden in het bijzonder bezien als een gevolg van de maatschappelijke ontwikkeling rond de multiculturele en multiraciale samenleving, waarin de leden van een (al dan niet dominante) raciale groep zich bedreigd voelen in hun bestaan.
Tja, nu denk ik waar ben ik aan begonnen. Vanwege deze tekst , zit ik uren te lezen in Wikipedia.
Het gaat simpel over Zwarte Piet.
Ik had mij nog wel voorgenomen, vandaag niet geconfronteerd te worden met die discussie.
Ik ontkom er niet aan. Ik kan niet anders.
Om een lang verhaal , kort te maken;
Ik ken Sinterklaas en Zwarte Piet al z'n 60 jaar.
Als kleine jongen van bijna 5 jaar, gaven zij op 5 december cadeautjes. Natuurlijk moesten wij eerst zingen. Zie ginds komt de stoomboot, zie de maan schijnt door de bomen, de zak van Sinterklaas, daar wordt op de deur geklopt, enz.
Er werd bij op de deur gerammeld en als we gingen kijken op de gang, zagen we een grote zak, vol met cadeau's. Handschoenen, een sjaal, sokken, suikergoed en wat speelgoed. We waren tenslotte lieve kindertjes geweest.
Dat feest werd jaar in jaar uit herhaald. Ook toen we ouder werden ( nu nog steeds). Maar het besef dat Zwarte Piet niet door de schoorsteen kon , om iets in onze schoen te doen, was er al snel.
Na wat jaren hadden we het helemaal door;
Sinterklaas en Zwarte Piet bestaan niet!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Het zijn verklede volwassen mensen die zijn ingehuurd.
Ik ben jaren Sint geweest bij de kinderen op school, wit geschminkt met een pruik en een baard ( moest ik wel eerst mijn eigen baard afscheren) en een gehuurd pak aan, andere ouders werden ook geschminkt, zij speelden dan zwarte piet.
(Nooit hebben zij het idee gehad om zich als, zeurPiet, oproerPiet of als een zwarte slaaf of afstammeling hiervan, te schminken)
Plezier voor ons (ouders) en voor de kinderen, Sinterklaasfeest op school, personeelsvereniging, jeugdclubs, thuis enz.
Nu is het alleen nog dat we de zeurPieten, de oproerPieten en de VN moeten overtuigen dat "Ze" niet bestaan.
Sinterklaas en Zwarte Piet zijn een verhaal, een sprookje.
De Black Power beweging ligt een halve eeuw achter ons.
In Amerika hebben ze tegenwoordig een President, met enige fantasie dezelfde huidskleur, als de kleur onze "Zwarte Pieten".
Blijf niet, geloven in sprookjes.
Blijf geloven in de mens, achter het sprookje.
Nu blaast onze guit, met zijn lange snuit, het sprookje uit.
zondag 20 oktober 2013
Ik kan sinds kort kijken en zien
Van alles wat , weet het niet meer.
Van alles wat , gaat de hond uitlaten.
's Avonds doe ik dat het liefst op de dijk. Uitzicht op de Nieuwe Waterweg, in de verte de Europoort,op de voorgrond het terrein van de Stena Line.
De populieren wuiven. Tot voor kort dacht ik, dat alle populieren er zo uitzagen. Maar sinds kort weet ik beter, er zijn een heleboel soorten.
De wind komt uit het zuiden, ik ruik een beetje de bedrijvigheid op de Europoort. Het stoort me niet die lucht. Als de windt uit het noorden zou komen, zou ik de tomaten van het Westland ruiken en vanuit het westen de Noordzee, een zilte lucht.
Ik kijk naar de lichtjes aan de overkant. Sita kijkt mee, tot ze een konijntje ruikt. Dan wilt zij er achteraan, maar dat kan niet want ik heb haar aan de lijn. Dat is maar goed ook, ik heb haar vaak met de auto, uren later opgehaald voorbij de Waterland kering. Hijgend als een postpaard, sprong zij in de lelijke eend.
In de Waterweg vaart een schip richting Rotterdam, met onder zijn toplicht, twee rode lampjes. Met drie rode lampjes betekend, ik kan moeilijk manoeuvreren, ben diep geladen en moet de diepe vaargeul aan houden. (geleerd van mijn zwager, gepensioneerd kapitein )
De trein richting Hoek van Holland komt voorbij, zoals gewoonlijk bijna leeg.
Ik kijk omhoog en zie de wolken met een treinvaart langs de volle maan denderen.
Gisteren was het mooi toen ik omhoog keek. Er stond geen wind en de wolkjes waren heel dun. Een mooie ring, met de kleuren van de regenboog, rond de heldere maan.
Volgens mij had ik dat nooit eerder gezien.
In ieder geval is het mij duidelijk dat ik 64 jaar heb lopen-, zitten-, liggen- en staan- kijken, zonder wat gezien te hebben. Sinds kort zie ik beter. Nee het is niet omdat ik een nieuwe bril heb. Nee, het komt door internet. We wilden zuurkool maken. Op de markt hadden wij ons 3 kolen aan laten smeren, nee niet als citroenen. Maar wat moet je met 3 goedkope kolen. Ja, zuurkool maken. Maar om te weten hoe, zoek ik op internet en van het één kom je in het ander. Daar las ik ook over, zelf vlierbessen jam maken. Dat wil ik ook proberen.
Dus kijken hoe die er uit zien en dan tijdens de wandeling met Sita kijken of ik die vlierbes struiken kan vinden. Ja hoor, ik loop er al jaren langs zonder ze gezien te hebben. Dus vlierbessen jam gemaakt. Dan wil je ook rozenbottel jam maken, dus weer zoeken. Ja hoor, al jaren komen wij er langs, struiken vol. Jammer dat ik hier pas zo laat mee kwam, de meeste bottels zijn al niet zo mooi meer, volgend jaar, bij leven en welzijn, eerder gaan plukken.
Maar goed even terug naar de dijk, voordat ik ga beginnen over, zuurdesem brood bakken, zelf banden op de velgen van de citroën Visa zetten, de warmte onderdeken (kortsluiting) van de buurvrouw repareren en nog meer.
Tineke had het niet meer, in haar bovenkamer. Ik bedoel, figuurlijk. Ze kreeg een aanval, van opruim woede. Niet zo vreemd, als je bedenkt, dat ik boven in de weer bent geweest. Ik doe van alles en nog wat op de bovenkamer en op de overloop. Vis spullen, elektronica, werk spullen, schildersezel, tube's verf, schildersdoeken, schilderijen, alles wat niet weg mag of kan en een kleerkast met niet alledaags te gebruiken kleding. Alles gaat bij Tineke dan door haar handen. Dan wil ze mijn oude nylon jack weggooien. Dat jack heb ik al jaren, ik denk, van Zeeman voor een tientje. Nee, die jas kan ik best nog aan en om de woorden bij de daad te doen heb ik hem dan ook aan, als ik op de dijk loop met Sita.
Van alles wat , gaat de hond uitlaten.
's Avonds doe ik dat het liefst op de dijk. Uitzicht op de Nieuwe Waterweg, in de verte de Europoort,op de voorgrond het terrein van de Stena Line.
De populieren wuiven. Tot voor kort dacht ik, dat alle populieren er zo uitzagen. Maar sinds kort weet ik beter, er zijn een heleboel soorten.
De wind komt uit het zuiden, ik ruik een beetje de bedrijvigheid op de Europoort. Het stoort me niet die lucht. Als de windt uit het noorden zou komen, zou ik de tomaten van het Westland ruiken en vanuit het westen de Noordzee, een zilte lucht.
Ik kijk naar de lichtjes aan de overkant. Sita kijkt mee, tot ze een konijntje ruikt. Dan wilt zij er achteraan, maar dat kan niet want ik heb haar aan de lijn. Dat is maar goed ook, ik heb haar vaak met de auto, uren later opgehaald voorbij de Waterland kering. Hijgend als een postpaard, sprong zij in de lelijke eend.
In de Waterweg vaart een schip richting Rotterdam, met onder zijn toplicht, twee rode lampjes. Met drie rode lampjes betekend, ik kan moeilijk manoeuvreren, ben diep geladen en moet de diepe vaargeul aan houden. (geleerd van mijn zwager, gepensioneerd kapitein )
De trein richting Hoek van Holland komt voorbij, zoals gewoonlijk bijna leeg.
Ik kijk omhoog en zie de wolken met een treinvaart langs de volle maan denderen.
Gisteren was het mooi toen ik omhoog keek. Er stond geen wind en de wolkjes waren heel dun. Een mooie ring, met de kleuren van de regenboog, rond de heldere maan.
Volgens mij had ik dat nooit eerder gezien.
In ieder geval is het mij duidelijk dat ik 64 jaar heb lopen-, zitten-, liggen- en staan- kijken, zonder wat gezien te hebben. Sinds kort zie ik beter. Nee het is niet omdat ik een nieuwe bril heb. Nee, het komt door internet. We wilden zuurkool maken. Op de markt hadden wij ons 3 kolen aan laten smeren, nee niet als citroenen. Maar wat moet je met 3 goedkope kolen. Ja, zuurkool maken. Maar om te weten hoe, zoek ik op internet en van het één kom je in het ander. Daar las ik ook over, zelf vlierbessen jam maken. Dat wil ik ook proberen.
Dus kijken hoe die er uit zien en dan tijdens de wandeling met Sita kijken of ik die vlierbes struiken kan vinden. Ja hoor, ik loop er al jaren langs zonder ze gezien te hebben. Dus vlierbessen jam gemaakt. Dan wil je ook rozenbottel jam maken, dus weer zoeken. Ja hoor, al jaren komen wij er langs, struiken vol. Jammer dat ik hier pas zo laat mee kwam, de meeste bottels zijn al niet zo mooi meer, volgend jaar, bij leven en welzijn, eerder gaan plukken.
Maar goed even terug naar de dijk, voordat ik ga beginnen over, zuurdesem brood bakken, zelf banden op de velgen van de citroën Visa zetten, de warmte onderdeken (kortsluiting) van de buurvrouw repareren en nog meer.
Tineke had het niet meer, in haar bovenkamer. Ik bedoel, figuurlijk. Ze kreeg een aanval, van opruim woede. Niet zo vreemd, als je bedenkt, dat ik boven in de weer bent geweest. Ik doe van alles en nog wat op de bovenkamer en op de overloop. Vis spullen, elektronica, werk spullen, schildersezel, tube's verf, schildersdoeken, schilderijen, alles wat niet weg mag of kan en een kleerkast met niet alledaags te gebruiken kleding. Alles gaat bij Tineke dan door haar handen. Dan wil ze mijn oude nylon jack weggooien. Dat jack heb ik al jaren, ik denk, van Zeeman voor een tientje. Nee, die jas kan ik best nog aan en om de woorden bij de daad te doen heb ik hem dan ook aan, als ik op de dijk loop met Sita.
zondag 13 oktober 2013
John wordt voor de Rechter gesleept.
Ja , je leest het goed. Van alles wat ,wordt gedagvaard.
Hij wordt beticht , 30,31 euro niet te hebben voldaan. Je denkt dan,
ophangen die vent.
Maar daar is hij het, als gedaagde, niet mee eens.
Ik ga mij verdedigen, in verweer, met een "conclusie van antwoord ".
Maar dan maak ik dat, wereld wijd , heb ik dan geen schaamte.
Natuurlijk wel, als het terecht is en als je mooi weer speelt , op kosten van crediteuren.
Maar om je dan zo'n procedure, voor 30,31 euro, op je hals te halen?
Is hij echt als baby van de pot gevallen? ( Nou denk je, dat kan best wel want zijn bril stond de laatste tijd scheef, maar dat kwam omdat zijn bril al enkele jaren oud was).
Ik wist niet en ik begrijp het nog steeds niet , vanwaar die 30,31 euro ?
Van alles wat , heeft besloten , namen , adressen e.d. waar nodig weg te laten.
Lees maar, zou ik zeggen. ( zie je nog een fout , laat het mij weten)
Rechtbank : Rechtbank Rotterdam
Sector: Kamer van Kantonzaken, locatie Wilhelminaplein 100- 125 te Rotterdam
Zaaknummer: ......
Rolzitting: zestien oktober tweeduizenddertien, des voormiddags om 12.00 uur.
CONCLUSIE VAN ANTWOORD
Inzake;
gedaagde;
J.C.Verhoeven
contra:
TVM Particulier N.V.,
kantoorhoudende; te Hoogeveen.
eiser;
Landelijke Assosiatie Van Gerechtsdeurwaarders B.V.
kanroorhoudende; te Groningen.
Gedaagde, hierna verder te noemen John , heeft kennis genomen van de dagvaarding zoals uitgebracht door eiser, hierna verder te noemen LAVG, en wenst daarop als volgt te reageren.
1. John ontkent al hetgeen LAVG heeft gesteld bij dagvaarding de twintigste september tweeduizenddertien, voor zover John Verhoeven enige stelling in het navolgende niet nadrukkelijk erkent.
John Verhoeven, wenst niet gehouden te worden enige stelling van LAVG, stilzwijgend te hebben erkend.
2. De feiten en omstandigheden
Vooraf
John is door de dagvaarding van LAVG hevig geschrokken. Emotioneel geraakt heeft hij E-mails gestuurd naar eisende Partijen. John leest niet dagelijks dwangbevelen en is derhalve niet geschoold in dergelijk taalgebruik.
John is opgeleid tot Metaalbewerker in de Scheepsbouw, iets wat in de zestiger jaren normaal was, de maatschappij had mensen nodig die met hun handen werken.
Derhalve is John niet gewend met computers te werken. Het schrijfprogramma is navenant, en heeft geen spelling controle. Om niet geheel onderontwikkeld afgeschilderd te worden, heeft John dit verweerschrift op zijn persoonlijk blog ( http://johnverhoeven.blospot.com/) van-alles-wat geschreven. Om te voorkomen dat dit verweerschrift vol spellingfouten zou zitten.
John, heeft zijn twee oude auto's ( klassieke voertuigen ) te weten:
Citroën 2cv (lelijke eend) Kenteken:
Citroën Visa Kenteken:
verzekerd bij :
TVM Verzekeringen
In samenwerkingsverband met: (08)
Ond. Verz. Mij. Historische Voertuigen
3 Weerlegging standpunten en vorderingen LAVG.
John erkend verzekerd te zijn bij TVM. (Productie 1)
Polisnummer : ......-KVV-00001
Merk/type : Citroën 2 CV
Kenteken :
Jaarpremie : euro 103
Ingangs-/ wijzigingsdatum : 1 mei 2012
Getekend,
Hoogeveen, 1 mei 2012 TVM verzekeringen , mevrouw/mijnheer B...
Polisnummer : .......-KVV-00001
Merk/type : Citroën Visa
Kenteken :
Jaarpremie : euro 108
Ingangs-/wijzigingsdatum : 5 februari 2013
Getekend
Hoogeveen, 5 februari 2013 TVM verzekeringen, mevrouw/mijnheer B...
3.A.
John heeft de premies betaald, voor de polissen: (Productie 2)
Polisnummer : ...... -KVV-00001 euro 103,00 Polisnummer : ......-KVV-00001 euro 108,00
assurantie belasting/polis/administratiekosten totaal euro 252.10
John gaat er vanuit dat zijn auto's verzekerd zijn voor de periode van 12 maanden.
3.B.
Hevig geschrokken door de krasse tal in de productie 3 , van mevrouw/mijnheer E.Dj... , ( Productie 3)
Na vonnis zullen wij zonodig middels beslag op uw loon, uitkering, onroerende zaak, roerende zaken dan wel bankrekening betaling afdwingen. De minimale kosten van een te leggen beslag zijn 198,50 Euro.
Gelieve van vorenstaande goede nota te nemen.
besluit John eerst de euro 30,31 te betalen aan TVM verzekeringen.
Dit omdat hij vaak mensen met een verstandelijke beperking in zijn auto heeft (inzittende verzekering)
John vind deze brief, gelijk een Olifant in een Porseleinkast dansen.
John verklaard deze brief nooit gezien te hebben. John zou geen verstandelijke vermogens moeten hebben of ernstig psychisch ziek moeten zijn om niet op z'n brief te reageren.
Deze brief bevat elk denkbaren oneigenlijke drukmiddelen, die buiten proportioneel zijn.
Weliswaar, een wet uit 1839, maar wettelijk toepasbaar, met vraagtekens.
3.C.
Na enkele mails over uitleg waar die 30,31 voor is, heeft tot op heden geen enkele reactie van de aangeschreven personen opgeleverd. (Productie 3)
Ge-mailde personen:
MR B.... TVM
L E...... TVM
E.Dj.... Bos incasso
E. van T.. LAVG Gerechtsdeurwaarders
4 Bewijsaanbod
John is van mening dat er op hem geen bewijslast rust. Doch indien en voor zover er op John enige bewijslast mocht (komen te) rusten, bied John bewijs aan van al zijn stellingen, te leveren door alle middelen rechtens, in het bijzonder door het overleggen van producties en het (doen) horen van getuigen.
MET CONCLUSIE.
Dat het U Edelachtbare moge behagen:
LAVG in zijn/haar vordering niet-ontvankelijk te verklaren, dan wel zijn/haar vordering af te wijzen als zijnde onjuist en/of onbewezen althans een eventuele toewijzing van de vordering niet uitvoerbaar bij voorraad te verklaren.
LAVG te veroordelen - uitvoerbaar bij voorraad - om aan John tegen behoorlijk bewijs van kwijting te voldoen de kosten van deze procedure, alsmede de nakosten.
Hoek van Holland, zaterdag de twaalfde oktober, tweeduizend dertien
Handtekening gedaagde, J.C.Verhoeven
Hij wordt beticht , 30,31 euro niet te hebben voldaan. Je denkt dan,
ophangen die vent.
Maar daar is hij het, als gedaagde, niet mee eens.
Ik ga mij verdedigen, in verweer, met een "conclusie van antwoord ".
Maar dan maak ik dat, wereld wijd , heb ik dan geen schaamte.
Natuurlijk wel, als het terecht is en als je mooi weer speelt , op kosten van crediteuren.
Maar om je dan zo'n procedure, voor 30,31 euro, op je hals te halen?
Is hij echt als baby van de pot gevallen? ( Nou denk je, dat kan best wel want zijn bril stond de laatste tijd scheef, maar dat kwam omdat zijn bril al enkele jaren oud was).
Ik wist niet en ik begrijp het nog steeds niet , vanwaar die 30,31 euro ?
Van alles wat , heeft besloten , namen , adressen e.d. waar nodig weg te laten.
Lees maar, zou ik zeggen. ( zie je nog een fout , laat het mij weten)
Rechtbank : Rechtbank Rotterdam
Sector: Kamer van Kantonzaken, locatie Wilhelminaplein 100- 125 te Rotterdam
Zaaknummer: ......
Rolzitting: zestien oktober tweeduizenddertien, des voormiddags om 12.00 uur.
CONCLUSIE VAN ANTWOORD
Inzake;
gedaagde;
J.C.Verhoeven
contra:
TVM Particulier N.V.,
kantoorhoudende; te Hoogeveen.
eiser;
Landelijke Assosiatie Van Gerechtsdeurwaarders B.V.
kanroorhoudende; te Groningen.
Gedaagde, hierna verder te noemen John , heeft kennis genomen van de dagvaarding zoals uitgebracht door eiser, hierna verder te noemen LAVG, en wenst daarop als volgt te reageren.
1. John ontkent al hetgeen LAVG heeft gesteld bij dagvaarding de twintigste september tweeduizenddertien, voor zover John Verhoeven enige stelling in het navolgende niet nadrukkelijk erkent.
John Verhoeven, wenst niet gehouden te worden enige stelling van LAVG, stilzwijgend te hebben erkend.
2. De feiten en omstandigheden
Vooraf
John is door de dagvaarding van LAVG hevig geschrokken. Emotioneel geraakt heeft hij E-mails gestuurd naar eisende Partijen. John leest niet dagelijks dwangbevelen en is derhalve niet geschoold in dergelijk taalgebruik.
John is opgeleid tot Metaalbewerker in de Scheepsbouw, iets wat in de zestiger jaren normaal was, de maatschappij had mensen nodig die met hun handen werken.
Derhalve is John niet gewend met computers te werken. Het schrijfprogramma is navenant, en heeft geen spelling controle. Om niet geheel onderontwikkeld afgeschilderd te worden, heeft John dit verweerschrift op zijn persoonlijk blog ( http://johnverhoeven.blospot.com/) van-alles-wat geschreven. Om te voorkomen dat dit verweerschrift vol spellingfouten zou zitten.
John, heeft zijn twee oude auto's ( klassieke voertuigen ) te weten:
Citroën 2cv (lelijke eend) Kenteken:
Citroën Visa Kenteken:
verzekerd bij :
TVM Verzekeringen
In samenwerkingsverband met: (08)
Ond. Verz. Mij. Historische Voertuigen
3 Weerlegging standpunten en vorderingen LAVG.
John erkend verzekerd te zijn bij TVM. (Productie 1)
Polisnummer : ......-KVV-00001
Merk/type : Citroën 2 CV
Kenteken :
Jaarpremie : euro 103
Ingangs-/ wijzigingsdatum : 1 mei 2012
Getekend,
Hoogeveen, 1 mei 2012 TVM verzekeringen , mevrouw/mijnheer B...
Polisnummer : .......-KVV-00001
Merk/type : Citroën Visa
Kenteken :
Jaarpremie : euro 108
Ingangs-/wijzigingsdatum : 5 februari 2013
Getekend
Hoogeveen, 5 februari 2013 TVM verzekeringen, mevrouw/mijnheer B...
3.A.
John heeft de premies betaald, voor de polissen: (Productie 2)
Polisnummer : ...... -KVV-00001 euro 103,00 Polisnummer : ......-KVV-00001 euro 108,00
assurantie belasting/polis/administratiekosten totaal euro 252.10
John gaat er vanuit dat zijn auto's verzekerd zijn voor de periode van 12 maanden.
3.B.
Hevig geschrokken door de krasse tal in de productie 3 , van mevrouw/mijnheer E.Dj... , ( Productie 3)
Na vonnis zullen wij zonodig middels beslag op uw loon, uitkering, onroerende zaak, roerende zaken dan wel bankrekening betaling afdwingen. De minimale kosten van een te leggen beslag zijn 198,50 Euro.
Gelieve van vorenstaande goede nota te nemen.
besluit John eerst de euro 30,31 te betalen aan TVM verzekeringen.
Dit omdat hij vaak mensen met een verstandelijke beperking in zijn auto heeft (inzittende verzekering)
John vind deze brief, gelijk een Olifant in een Porseleinkast dansen.
John verklaard deze brief nooit gezien te hebben. John zou geen verstandelijke vermogens moeten hebben of ernstig psychisch ziek moeten zijn om niet op z'n brief te reageren.
Deze brief bevat elk denkbaren oneigenlijke drukmiddelen, die buiten proportioneel zijn.
Weliswaar, een wet uit 1839, maar wettelijk toepasbaar, met vraagtekens.
3.C.
Na enkele mails over uitleg waar die 30,31 voor is, heeft tot op heden geen enkele reactie van de aangeschreven personen opgeleverd. (Productie 3)
Ge-mailde personen:
MR B.... TVM
L E...... TVM
E.Dj.... Bos incasso
E. van T.. LAVG Gerechtsdeurwaarders
4 Bewijsaanbod
John is van mening dat er op hem geen bewijslast rust. Doch indien en voor zover er op John enige bewijslast mocht (komen te) rusten, bied John bewijs aan van al zijn stellingen, te leveren door alle middelen rechtens, in het bijzonder door het overleggen van producties en het (doen) horen van getuigen.
MET CONCLUSIE.
Dat het U Edelachtbare moge behagen:
LAVG in zijn/haar vordering niet-ontvankelijk te verklaren, dan wel zijn/haar vordering af te wijzen als zijnde onjuist en/of onbewezen althans een eventuele toewijzing van de vordering niet uitvoerbaar bij voorraad te verklaren.
LAVG te veroordelen - uitvoerbaar bij voorraad - om aan John tegen behoorlijk bewijs van kwijting te voldoen de kosten van deze procedure, alsmede de nakosten.
Hoek van Holland, zaterdag de twaalfde oktober, tweeduizend dertien
Handtekening gedaagde, J.C.Verhoeven
woensdag 9 oktober 2013
Te koop aangeboden. Mens , MAN
Overname in overleg.
Beschrijving:
.jpg)
Old timer.
Vervaardigd: begin april 1948.
Eerste dag gebruik:05-01-1949
Redelijk goede conditie.
Weinig echt gebruikt, waarvoor hij gevormd is.
Fysiek , somatisch.
Gebit: Extern (geen dure kosten meer)
Brildragend: Verziend en dichtbij ondersteuning (geen dure kosten, is al
tevreden met de aller goedkoopste monturen)
Kleding: Draagt uitsluitend oude kleren (wordt afgeleverd met één set goede
kleding)
Schoeisel: Slippers, loopt het liefst op blote voeten.( wordt afgeleverd met een
paar werkschoenen)
Beharing: Kan gewoon door blijven groeien. (geen kappers kosten en
scheermesjes)
Spieren: Goed ontwikkeld. (passen zich snel aan de omstandigheden)
Botten: Over het grootste deel prima. Pas geleden nog een kniereparatie
(2007, algehele knieprothese)
Alle scharnierpunten werken uitstekend. ( het rechterknie gewricht
moet iets ontzien worden)
Uitlaat: Prima (ontsnapt wel eens valse lucht)
Inwendig: Recentelijk nog geheel nagezien, uitstekend. (hart, wordt gecorrigeerd
met gratis toevoeging)
Mentaal , psychisch.
Hersenen: Gezien de leeftijd van MAN nog goed. (een beetje vergeetachtig)
Word goed in het gareel gehouden door, een flinke dosis
verschillende medicijnen.
(worden geheel vergoed, geen verdere kosten te verwachten)
Rookt maar is bezig met stoppen. (Gratis voorziening i.s.m. Arts.)
Slechte eigenschappen:
Bijna niet aanwezig.
Geen interesse in geld.
Papegaaien mentaliteit. Gelooft bijna alles en zegt dat na ( ja is ja en nee is weet ik niet). Is monogaam.
Pietje precies.
Goede eigenschappen:
Soms te veel.
Pietje precies.
Ja is ja. (dus blijft monogaam)
Wil alles weten.
Weet niet alles maar zoekt het op.
Kan steeds beter met een computer omgaan.
Wil alles zelf doen.
Doet ook bijna alles zelf.
Is handvaardig.
Blijft volhouden en volharden.
Kan niet bestaat niet.
Als het niet gaat zoals het moet ,dan moet het zoals het gaat.
Weet zelf, dat hij niet creatief is.
Ziet alles soms te positief.
Wil van negatieve zaken het positieve inzien.
Wil terug naar de basis en is daarmee bezig.
Is niet narcistisch en dergelijke.
Is zeer begaan met anderen.
Conclusie.
Kan nog jaren gebruikt worden.
Kan niet gebruikt worden voor een menselijke bom. ( begrafenis verzekering is niet toereikend)
Richtprijs: 25.000 euro
Overleg en vragen uitsluitend per mail.
john.verhoeven@outlook.com
vrijdag 4 oktober 2013
Ik heb HET gedaan vandaag.
Ik heb het gedaan ,vandaag.
Nog wel op klaarlichte dag.
In het openbaar.
Vanmorgen moest Tine naar Vlaardingen op de rand van Schiedam, waar vrijdags markt is.
Ik had gisteren zo'n stomme droom. Ik droomde van panharing. Meestal vergeet ik mijn dromen, maar nu was het anders. Ik werd wakker met de smaak van de zee nog in mijn mond. Z'n licht zoute smaak in mijn speeksel.
Met het water in mijn mond vertelde ik mijn droom aan Tine. Die begreep mijn verlangen en stelde voor haar naar Vlaardingen te brengen. Dan kon ik op de markt in Schiedam panharing kopen.
In Schiedam kan je nog makkelijk en voordelig parkeren, in het centrum.
Wij hadden Sita meegenomen, wel eerst even uitgelaten want is is niet kuis, als je hond op de markt in Schiedam, haar behoefte gaat zitten doen.
Vlak bij de lift geparkeerd want we hebben een hekel aan te ver lopen, naar de lift en terug naar de auto. Sita vind met de lift naar boven en beneden, niet onprettig en gaat rustig zitten.
Dan gaat de lift deur open en een van oorsprong Turkse vrouw met kind wil instappen maar doet dat uiteindelijk niet. Een oudere van oorsprong Nederlandse vrouw doet het wel. Sita blijft rustig zitten en de oudere dame zegt dat ze lief is. Dat vind ik ook.
Als we beneden uitstappen staan we al gelijk op de markt. Linksaf zijn de visboeren en daar loop ik dan gelijk naar toe.
Dan sta ik voor de viskraam en kijkt verliefd naar al die vissen.
Ik heb het al eens eerder gezegd; "Als ik zo sta te kijken, ben ik net een haan die bij de poelier in de etalage naar al die blote kippen sta te kijken".
Zo'n visboer herkend dat gedrag direct en vraagt "wat zal ut weze".
Ik was nog lang niet uitgekeken en vraag " heeft u panharing". Hij reikt met z'n hand naar een zeven tal mooie grote haringen. Ondanks dat het water bijna uit mijn bek stroomt bij het zien van zulke mooie haringen, blijf ik Hollander en vraagt "wat kosten ze".
Vijf euro de kilo"" spreekt de visboer "wilt u ze allemaal".
Mijn blik zegt waarschijnlijk al genoeg en hij heeft ze al gewogen, "dat is dan 9,80 , moet ik ze schoonmaken". Normaal doe ik dat graag zelf naar nu voor die 9,80 mag hij het doen.
Een rip uit mijn lijf, maar dekt mij in door te denken, we kunnen er tweemaal meedoen. Dan zie ik nog van die overheerlijk uitziende sardientjes en denk ik koop er wat van.
Stom geredeneerd denk ik , "als er een grote vis, in de zee zwemt, die net zo gek is op vis als ik ,van de visboer en ik doe z'n sardientje aan mijn haak , dan vang ik misschien wel een grote vis". ( daar zal ik dan een verslagje van maken).
Trots als een junk die net gescoord heeft, loop ik terug naar de parkeergarage.
Natuurlijk druk ik op het knopje van de 2e etage. Op de heenweg was ik toch gestopt op de 1e etage. Stom ik eindigde op het dak van de garage. Ik heb de trap naar beneden genomen en op de eerste etage daar stond onze oude eend.
De vis achterin gelegd en weer terug naar de begane grond.
Natuurlijk had ik het fototoestel meegenomen. Ik bedoel natuurlijk de digitale camera. Zo'n oude stad heeft natuurlijk mooie plaatjes. Wij lopen naar de Lange Haven en kijk naar de Korenbeurs. Sita denkt dan kan ik wel even plassen tegen die boom.
Maar dan gebeurt het, ik moet ook plassen., Heel erg nodig, Ik kan het niet ophouden ,geen stap meer verzetten, Zonder in mijn broek te plassen, Mijn hersens (zowaar aanwezig) zeggen, Doen nu of je loopt rond, met een natte broek, Zonder mij om iets te bekommeren, gaat mijn hand naar mijn ritssluiting, Daar waar mijn onderbroek al wat vochtig is moet hij zitten en in een reflex sta ik te plassen in de Lange Haven in Schiedam.
Sita staat erbij en kijkt ernaar.
Normaal gesproken als ik al eens zou wildplassen, stopt er een metro, die dan welles waar nog aan gelegd zou moeten worden en zou ik voor lul staan.
Waarom dan wildplassen zullen de oudere lezeressen denken? Nou ik kon geen stap meer lopen en voor mannen zijn er nog geen tena ladys.
Plascondooms voor oude mannen bestaan nog niet.
Jongelui als jullie zo oud zijn als ik en je draagt zo'n ding dan ben ik de patentloze bedenker geweest en hoef je niet meer te wildplassen.
Daar aan de andere kant rechts van de brug, daar gebeurde het.
Omdat ik deze foto zelf heb gemaakt staat ik er niet zelf op , wat als bewijs voor een opsporingsambtenaar genoeg zou zijn om alsnog een bekeuring uit te schrijven voor " wildplassen", hoe nodig het ook is.
En zou een ambtenaar denken, (mogelijk) je hebt het zelf geschreven, dan laat ik het aan de W.E Heer/Vrouwe over om hier over te oordelen.
Het is zeker 63 en een half jaar geleden dat ik in mijn broek heb geplast.
Alhoewel ik vaker, bijna, in mijn broek heb geplast van het lachen. Dat is ook de reden dat ik hem feilloos kan vinden tussen alle kledingstukken.
Ik blijf tenslotte ook maar een mens
Nog wel op klaarlichte dag.
In het openbaar.
Vanmorgen moest Tine naar Vlaardingen op de rand van Schiedam, waar vrijdags markt is.
Ik had gisteren zo'n stomme droom. Ik droomde van panharing. Meestal vergeet ik mijn dromen, maar nu was het anders. Ik werd wakker met de smaak van de zee nog in mijn mond. Z'n licht zoute smaak in mijn speeksel.
Met het water in mijn mond vertelde ik mijn droom aan Tine. Die begreep mijn verlangen en stelde voor haar naar Vlaardingen te brengen. Dan kon ik op de markt in Schiedam panharing kopen.
In Schiedam kan je nog makkelijk en voordelig parkeren, in het centrum.
Wij hadden Sita meegenomen, wel eerst even uitgelaten want is is niet kuis, als je hond op de markt in Schiedam, haar behoefte gaat zitten doen.
Vlak bij de lift geparkeerd want we hebben een hekel aan te ver lopen, naar de lift en terug naar de auto. Sita vind met de lift naar boven en beneden, niet onprettig en gaat rustig zitten.
Dan gaat de lift deur open en een van oorsprong Turkse vrouw met kind wil instappen maar doet dat uiteindelijk niet. Een oudere van oorsprong Nederlandse vrouw doet het wel. Sita blijft rustig zitten en de oudere dame zegt dat ze lief is. Dat vind ik ook.
Als we beneden uitstappen staan we al gelijk op de markt. Linksaf zijn de visboeren en daar loop ik dan gelijk naar toe.
Dan sta ik voor de viskraam en kijkt verliefd naar al die vissen.
Ik heb het al eens eerder gezegd; "Als ik zo sta te kijken, ben ik net een haan die bij de poelier in de etalage naar al die blote kippen sta te kijken".
Zo'n visboer herkend dat gedrag direct en vraagt "wat zal ut weze".
Ik was nog lang niet uitgekeken en vraag " heeft u panharing". Hij reikt met z'n hand naar een zeven tal mooie grote haringen. Ondanks dat het water bijna uit mijn bek stroomt bij het zien van zulke mooie haringen, blijf ik Hollander en vraagt "wat kosten ze".
Vijf euro de kilo"" spreekt de visboer "wilt u ze allemaal".
Mijn blik zegt waarschijnlijk al genoeg en hij heeft ze al gewogen, "dat is dan 9,80 , moet ik ze schoonmaken". Normaal doe ik dat graag zelf naar nu voor die 9,80 mag hij het doen.
Een rip uit mijn lijf, maar dekt mij in door te denken, we kunnen er tweemaal meedoen. Dan zie ik nog van die overheerlijk uitziende sardientjes en denk ik koop er wat van.
Stom geredeneerd denk ik , "als er een grote vis, in de zee zwemt, die net zo gek is op vis als ik ,van de visboer en ik doe z'n sardientje aan mijn haak , dan vang ik misschien wel een grote vis". ( daar zal ik dan een verslagje van maken).
Trots als een junk die net gescoord heeft, loop ik terug naar de parkeergarage.
Natuurlijk druk ik op het knopje van de 2e etage. Op de heenweg was ik toch gestopt op de 1e etage. Stom ik eindigde op het dak van de garage. Ik heb de trap naar beneden genomen en op de eerste etage daar stond onze oude eend.
De vis achterin gelegd en weer terug naar de begane grond.
Natuurlijk had ik het fototoestel meegenomen. Ik bedoel natuurlijk de digitale camera. Zo'n oude stad heeft natuurlijk mooie plaatjes. Wij lopen naar de Lange Haven en kijk naar de Korenbeurs. Sita denkt dan kan ik wel even plassen tegen die boom.
Maar dan gebeurt het, ik moet ook plassen., Heel erg nodig, Ik kan het niet ophouden ,geen stap meer verzetten, Zonder in mijn broek te plassen, Mijn hersens (zowaar aanwezig) zeggen, Doen nu of je loopt rond, met een natte broek, Zonder mij om iets te bekommeren, gaat mijn hand naar mijn ritssluiting, Daar waar mijn onderbroek al wat vochtig is moet hij zitten en in een reflex sta ik te plassen in de Lange Haven in Schiedam.
Sita staat erbij en kijkt ernaar.
Normaal gesproken als ik al eens zou wildplassen, stopt er een metro, die dan welles waar nog aan gelegd zou moeten worden en zou ik voor lul staan.
Waarom dan wildplassen zullen de oudere lezeressen denken? Nou ik kon geen stap meer lopen en voor mannen zijn er nog geen tena ladys.
Plascondooms voor oude mannen bestaan nog niet.
Jongelui als jullie zo oud zijn als ik en je draagt zo'n ding dan ben ik de patentloze bedenker geweest en hoef je niet meer te wildplassen.
Daar aan de andere kant rechts van de brug, daar gebeurde het.
Omdat ik deze foto zelf heb gemaakt staat ik er niet zelf op , wat als bewijs voor een opsporingsambtenaar genoeg zou zijn om alsnog een bekeuring uit te schrijven voor " wildplassen", hoe nodig het ook is.
En zou een ambtenaar denken, (mogelijk) je hebt het zelf geschreven, dan laat ik het aan de W.E Heer/Vrouwe over om hier over te oordelen.
Het is zeker 63 en een half jaar geleden dat ik in mijn broek heb geplast.
Alhoewel ik vaker, bijna, in mijn broek heb geplast van het lachen. Dat is ook de reden dat ik hem feilloos kan vinden tussen alle kledingstukken.
Ik blijf tenslotte ook maar een mens
donderdag 3 oktober 2013
Soms weet ik het weer
Vorige maand wilde ik ergens over schrijven , maar op het laatste moment wist ik het niet meer.
Nu schiet me te binnen dat ik een stukje zou schrijven over onze citroen Visa.
Ik moest een stabilisatorlager hebben. Dus op onderdelen gezocht een advertentie gezet, met een foto erbij.
Deze stabilisatorlager zit er nog op maar de andere kant is weg. Daar heb ik dus geen foto van.
Het lijkt mij duidelijk voor een demontage bedrijf wat ik nodig heb en het liefst twee stuks. Beide kanten vervangen.
Na 2 weken nog geen resultaat.
Dan maar zelf maken.
Maar geen baan, geen ijzer voor handen. Bij een ijzerboer twee stukjes ijzer gekocht.
Maar liefst 5 euro rekende de man voor deze afval stukjes. Waar ook nog, de een of andere lul, met een slijptol tekeer was gegaan.
In ieder geval had ik wat , om 2 lagers te maken, zoals op de foto hierboven te zien is.
Als je dat ziet denk je :
Dat gaat niet.
Dat is ook zo, dat gaat niet.
Ik had namelijk bij Populier Sloperij in Rotterdam, van een oude Nissan 2 beugels gesloopt. Die mocht ik gratis meenemen en dat had ik nog nooit eerder meegemaakt. Gratis.
Aan de slag.
Ik liep al achter op het schema, maar dat doe ik altijd, want we waren met Raymond naar de Haven Dagen geweest, naar Dordrecht met de Waterbus en vissen in de waterweg.
Actie
Aftekenen dat ijzer en de slijptol erin. Het hoekstaal moesten 2 plaatjes worden en het rondijzer 4 stompjes.
Alles boren, geholpen door Raymond die het schitterend vond.
In elkaar lassen, met Raymond als opzichter, met de las helm op.
Wat borstelen en slijpen
Zwarte verf erop en je hebt 2 stabilisatorlagers
Alleen nog monteren en klaar is Kees (John) .
Weer een dag werk, samen met Raymond. Lekker bezig.
Nog even een foto maken van de gemonteerden lagers , maar die heb ik niet.
Johnny heeft de Visa geleend. Die is goed bezig. Mag Johnny 2 nieuwe banden kopen, die papa op de reserve velgen zet.
Dus morgen de velgen in de verf zetten.
Dat moet lukken. Tenminste als ik niet ga beppen met Bep op face book.
Ik moest een stabilisatorlager hebben. Dus op onderdelen gezocht een advertentie gezet, met een foto erbij.
Deze stabilisatorlager zit er nog op maar de andere kant is weg. Daar heb ik dus geen foto van.Het lijkt mij duidelijk voor een demontage bedrijf wat ik nodig heb en het liefst twee stuks. Beide kanten vervangen.
Na 2 weken nog geen resultaat.
Dan maar zelf maken.
Maar geen baan, geen ijzer voor handen. Bij een ijzerboer twee stukjes ijzer gekocht.
Maar liefst 5 euro rekende de man voor deze afval stukjes. Waar ook nog, de een of andere lul, met een slijptol tekeer was gegaan.In ieder geval had ik wat , om 2 lagers te maken, zoals op de foto hierboven te zien is.
Als je dat ziet denk je :
Dat gaat niet.
Dat is ook zo, dat gaat niet.
Ik had namelijk bij Populier Sloperij in Rotterdam, van een oude Nissan 2 beugels gesloopt. Die mocht ik gratis meenemen en dat had ik nog nooit eerder meegemaakt. Gratis.
Aan de slag.
Ik liep al achter op het schema, maar dat doe ik altijd, want we waren met Raymond naar de Haven Dagen geweest, naar Dordrecht met de Waterbus en vissen in de waterweg.
Aftekenen dat ijzer en de slijptol erin. Het hoekstaal moesten 2 plaatjes worden en het rondijzer 4 stompjes.
Alles boren, geholpen door Raymond die het schitterend vond.
Weer een dag werk, samen met Raymond. Lekker bezig.
Nog even een foto maken van de gemonteerden lagers , maar die heb ik niet.
Johnny heeft de Visa geleend. Die is goed bezig. Mag Johnny 2 nieuwe banden kopen, die papa op de reserve velgen zet.
Dus morgen de velgen in de verf zetten.
Dat moet lukken. Tenminste als ik niet ga beppen met Bep op face book.
maandag 16 september 2013
Soms gebeurt het. ทรูมูฟ เอช " การให้ คือการสื่อสารที่ดีที่สุด " TrueMove H : Giving
Soms gebeurt het. Ik wordt emotioneel. Ik kan er niets aan doen.
Toen ik nog een kleine jongen was, lang geleden dus, kreeg mijn Moeder een krantje.
In dat blad stond een foto van een kleine jongen. Die jongen had tranen in zijn ogen. Op zijn ogen zaten vliegen. Hij was broodmager en had een dikke buik.
Een dikke buik van de honger zei mijn Moeder.
Ik moest huilen, van emotie.
Ik ben een volger, van de blog van, VEELKANTIE. Een blog over eten, in de ruimste zin van het woord.
Dat is bij mij, de reden, dat ik zo'n dikke buik heb. IJverig mondje en luie buikspieren.
Op zijn blog zie ik een video van een andere volger. Must see.
GEVEN IS BETER DAN ONTVANGEN.
Ik moet huilen, nee ik ga huilen, nee ik huil.
Ben ik een emotionele oude dwaas, die om alles huilt?
Soms gebeurt het.
Vorig jaar, ook zo, tijdens dode herdenking op de Dam.
Ik heb het in mijn blog van 5 mei geschreven. Ik vind de jonge mensen van tegenwoordig zo aardig en beleefd. Dat blijf ik vinden. Of kom ik alleen aardige mensen tegen? Of blijf ik uit de buurt van degenen die niet aardig zijn? Of ben ik ze nog niet tegen het lijf gelopen?
Genoeg of 's.
Als ik de video zit te bekijken, is er op het journaal, een triest nieuws.
Bij een voetbal wedstrijd is wederom een grensrechter mishandeld.
Een politieagent zegt: "Bij sport spelen emoties mee, mensen kunnen dan rare dingen doen."
Zijn deze emoties alleen bij voetbal?
Nee , alle sporten kennen emoties.
Alleen hebben die sporten geen grensrechters! Of is dat nu een domme opmerking van mij?
In het begin van de avond zat ik naar Studio Sport Eredivisie te kijken. Eigenlijk zie je dan gelijk dat Grensrechters er niets van snappen. Zelfs de Reporter kan en ziet, het beter. De regisseur doet er een schepje boven op en laat in de herhaling zien, dat het waarschijnlijk, niet zo was.
Honderdduizenden amateurvoetballers zien dat ook. Bij hun wedstrijd is geen herhaling, dus verhaal halen.
Wat als die grensrechter, het verhaal, niet wil overnemen?
Geweld op de media, wordt dat door de mensen overgenomen?
De maatschappij verhard?
Gelul ik zie genoeg aardige mensen, die ook emoties hebben. Misschien huilen ze niet allemaal bij het zien van trieste beelden. Maar een brok in de keel zeker wel. Sommige geven zelf een leven. In de sociaal media dan.
De tijd dat mensen hun leven gaven voor het vaderland is allang voorbij.
Hoe komt het nou, dat er toch best wel veel mensen zijn, die andere mensen dood willen schoppen?
Ik ken ze niet. Of, ze zouden het wel willen, maar doen het niet.
Ikzelf ben niet roomser dan de Paus.
Ik denk ook wel eens, als de adrenaline door mijn lichaam giert, die wil ik best een pak rammel geven.
Zo heb ik mijn zoon ook wel eens een klap gegeven. Nu doe ik dat natuurlijk niet meer. Nee zo'n dertig jaar geleden. Hij droeg zelfs nog een luier. Ik zei; "nee niet doen". Maar hij liep toch de midden straat op.
Dat leverde hem een klap, of een paar, voor zijn broek op.
Nee is nee en niet doen is niet doen!
Daarna heb ik hem nooit meer geslagen. Bovendien zou nu het te laat zijn om hem nu nog te corrigeren.
Ook hij is, niet roomser dan de Paus en hij slaat misschien terug.
Straf geven!
Eerder op de dag zag ik de weduwe van een juwelier.
Zij zei een jaar geleden: "hoe hoog de straf ook zal zijn, voor die jongens, ik krijg mijn man er niet mee terug".
Ze heeft een boek geschreven, dat moet ik en misschien wel wij, binnenkort gaan lezen.
Hogere straffen naderhand zal volgens mij, geen verdere "verharding" in de maatschappij doen afnemen.
Elk vuur begint met een klein vlammetje, wat nog gemakkelijk te doven is.
Ongewenst gedraag bestraffen, soms met een corrigerende tikje.
Ik bedoel dus, niet meppen.
Goed gedrag normaal belonen.
Opvoeden heet dat volgens mij.
Toen ik nog een kleine jongen was, lang geleden dus, kreeg mijn Moeder een krantje.
In dat blad stond een foto van een kleine jongen. Die jongen had tranen in zijn ogen. Op zijn ogen zaten vliegen. Hij was broodmager en had een dikke buik.
Een dikke buik van de honger zei mijn Moeder.
Ik moest huilen, van emotie.
Ik ben een volger, van de blog van, VEELKANTIE. Een blog over eten, in de ruimste zin van het woord.
Dat is bij mij, de reden, dat ik zo'n dikke buik heb. IJverig mondje en luie buikspieren.
Op zijn blog zie ik een video van een andere volger. Must see.
GEVEN IS BETER DAN ONTVANGEN.
Ik moet huilen, nee ik ga huilen, nee ik huil.
Ben ik een emotionele oude dwaas, die om alles huilt?
Soms gebeurt het.
Vorig jaar, ook zo, tijdens dode herdenking op de Dam.
Ik heb het in mijn blog van 5 mei geschreven. Ik vind de jonge mensen van tegenwoordig zo aardig en beleefd. Dat blijf ik vinden. Of kom ik alleen aardige mensen tegen? Of blijf ik uit de buurt van degenen die niet aardig zijn? Of ben ik ze nog niet tegen het lijf gelopen?
Genoeg of 's.
Als ik de video zit te bekijken, is er op het journaal, een triest nieuws.
Bij een voetbal wedstrijd is wederom een grensrechter mishandeld.
Een politieagent zegt: "Bij sport spelen emoties mee, mensen kunnen dan rare dingen doen."
Zijn deze emoties alleen bij voetbal?
Nee , alle sporten kennen emoties.
Alleen hebben die sporten geen grensrechters! Of is dat nu een domme opmerking van mij?
In het begin van de avond zat ik naar Studio Sport Eredivisie te kijken. Eigenlijk zie je dan gelijk dat Grensrechters er niets van snappen. Zelfs de Reporter kan en ziet, het beter. De regisseur doet er een schepje boven op en laat in de herhaling zien, dat het waarschijnlijk, niet zo was.
Honderdduizenden amateurvoetballers zien dat ook. Bij hun wedstrijd is geen herhaling, dus verhaal halen.
Wat als die grensrechter, het verhaal, niet wil overnemen?
Geweld op de media, wordt dat door de mensen overgenomen?
De maatschappij verhard?
Gelul ik zie genoeg aardige mensen, die ook emoties hebben. Misschien huilen ze niet allemaal bij het zien van trieste beelden. Maar een brok in de keel zeker wel. Sommige geven zelf een leven. In de sociaal media dan.
De tijd dat mensen hun leven gaven voor het vaderland is allang voorbij.
Hoe komt het nou, dat er toch best wel veel mensen zijn, die andere mensen dood willen schoppen?
Ik ken ze niet. Of, ze zouden het wel willen, maar doen het niet.
Ikzelf ben niet roomser dan de Paus.
Ik denk ook wel eens, als de adrenaline door mijn lichaam giert, die wil ik best een pak rammel geven.
Zo heb ik mijn zoon ook wel eens een klap gegeven. Nu doe ik dat natuurlijk niet meer. Nee zo'n dertig jaar geleden. Hij droeg zelfs nog een luier. Ik zei; "nee niet doen". Maar hij liep toch de midden straat op.
Dat leverde hem een klap, of een paar, voor zijn broek op.
Nee is nee en niet doen is niet doen!
Daarna heb ik hem nooit meer geslagen. Bovendien zou nu het te laat zijn om hem nu nog te corrigeren.
Ook hij is, niet roomser dan de Paus en hij slaat misschien terug.
Straf geven!
Eerder op de dag zag ik de weduwe van een juwelier.
Zij zei een jaar geleden: "hoe hoog de straf ook zal zijn, voor die jongens, ik krijg mijn man er niet mee terug".
Ze heeft een boek geschreven, dat moet ik en misschien wel wij, binnenkort gaan lezen.
Hogere straffen naderhand zal volgens mij, geen verdere "verharding" in de maatschappij doen afnemen.
Elk vuur begint met een klein vlammetje, wat nog gemakkelijk te doven is.
Ongewenst gedraag bestraffen, soms met een corrigerende tikje.
Ik bedoel dus, niet meppen.
Goed gedrag normaal belonen.
Opvoeden heet dat volgens mij.
zaterdag 14 september 2013
Vrijwilliger van het jaar 2011-2012
( ik heb iets met knopjes indrukken. Zo ook met dit stukje wat nog in concept stond.)
Afgelopen dinsdag 22 mei 2012, had John Verhoeven normale kleding aan. Dus geen oranje shirt, sweater en oranje crocs. Was die outfit in de was?
Op maandag was John in die outfit al gespot. Hij was maandag 21 mei, met Sander en Johnny bij de Alexander Spelen. Op de velden van Alexandria ' 66 was hij gefotografeerd door een fotograaf van de Metro.
Zo'n kerel met oranje crocs op een clinic, voor mensen met een beperking.
Dat valt op en kan in de krant.
Maar dinsadagavond ging hij samen met Tineke naar het Sportgala in de Alexanderhal aan de Shanghailaan.
Daar moest hij zich melden bij binnenkomst. Het is fijn, om als organisatie, te weten dat de genomineerden er zijn. John was namelijk genomineerd voor vrijwilliger van het seizoen 2011-2012.
In de sporthal is het donker alleen het podium is verlicht. De tribune's zijn uitgeschoven, de linker tribune zit vol. Het lijkt wel of Heren 1 moet spelen.
Ja, vroeger dan. Jaren geleden zaten de tribune's, op zondag vol, bij thuis wedstrijden van Roda"71.
Komt dat ooit terug?
Maar voor nu, dan maar naar de rechter tribune. Dan lopen ze langs wat tafeltjes met daarop een reservering , Roda'71! Is hij dan toch echt genomineerd? Ze besluiten maar daar te gaan zitten.
Achter hun een tafel met die mevrouw van het G-tennis, zij is ook genomineerd. Gelukkig zitten zij niet meer alleen. Joop Delmee is, ondertussen, aan de tafel van Roda'71 aangeschoven.
De presentator vanavond is Etienne Verhoeff, die opent het gala en praat lekker vlot alles aan elkaar.
Na een geweldige show van Unty'99, een vecht/verdediging sport. Anders dan in het programma staat is nu tijd, voor de verkiezing van de "vrijwilliger van het sportjaar 2011-2012".
Op de uitnodiging van Etienne Verhoeff loopt hij voorzichtig door de zaal naar het podium. Onder tussen verteld Ettienne waarom hij genomineerd is. Een hele rits met acties, bezigheden.
John denkt, "die is goed geinformeerd". Zelf staat hij daar niet bij stil, hij doet het gewoon.
Op het podium met de twee andere genomineerde denkt hij, "dat is ook niet mis wat zij doen".
Nadat Etienne, resumeerd, dat hij met Speciaal Olympics naar China is geweest, maakt de voozitter van de deelgemeente de enveloppe open. De vrijwilliger voor het jaar 2011-2012 is,.............................
John Verhoeven van Roda' 71.
Hij ontvangt de wissel bokaal en een persoonlijke bokaal ,die gelukkig wat kleiner is. Dan stopt Etienne de microfoon onder zijn neus en vraagt of hij nog wat wil zeggen.
Daar had John helemaal niet op gerekend. Hij zegt wat direct in hem opkomt.
"Zonder deelnemers die al 25 jaar sporten was het nooit gelukt".
Later denkt hij, dat hij ook had moeten zeggen; "zonder dat Roda '71 hem had aangemeld hiervoor, zou hij hier ook niet staan".
En de support van zijn vrouw en kinderen, die vergat hij ook te bedanken.
Zijn vrouw Tineke helpt hem zelfs met het corrigeren van taal fouten, als hij een stukje moet schrijven.
Hij is tenslotte een doener en geen schrijver.
Dan rijden ze naar de Roda-kantine om de bokalen aan de kinderen te laten zien. Volgens Johnny is hij ook 1/7 deel winnaar van de bokaal en dat is waar. Heel veel mensen zijn een deel ervan.
Zo komt het dat de grote wisselbokaal in de kantine van Roda' 71 staat.
De vrijwilliger, van alles wat.
Afgelopen dinsdag 22 mei 2012, had John Verhoeven normale kleding aan. Dus geen oranje shirt, sweater en oranje crocs. Was die outfit in de was?
Op maandag was John in die outfit al gespot. Hij was maandag 21 mei, met Sander en Johnny bij de Alexander Spelen. Op de velden van Alexandria ' 66 was hij gefotografeerd door een fotograaf van de Metro.
Zo'n kerel met oranje crocs op een clinic, voor mensen met een beperking.
Dat valt op en kan in de krant.
Maar dinsadagavond ging hij samen met Tineke naar het Sportgala in de Alexanderhal aan de Shanghailaan.
Daar moest hij zich melden bij binnenkomst. Het is fijn, om als organisatie, te weten dat de genomineerden er zijn. John was namelijk genomineerd voor vrijwilliger van het seizoen 2011-2012.
In de sporthal is het donker alleen het podium is verlicht. De tribune's zijn uitgeschoven, de linker tribune zit vol. Het lijkt wel of Heren 1 moet spelen.
Ja, vroeger dan. Jaren geleden zaten de tribune's, op zondag vol, bij thuis wedstrijden van Roda"71.
Komt dat ooit terug?
Maar voor nu, dan maar naar de rechter tribune. Dan lopen ze langs wat tafeltjes met daarop een reservering , Roda'71! Is hij dan toch echt genomineerd? Ze besluiten maar daar te gaan zitten.
Achter hun een tafel met die mevrouw van het G-tennis, zij is ook genomineerd. Gelukkig zitten zij niet meer alleen. Joop Delmee is, ondertussen, aan de tafel van Roda'71 aangeschoven.
De presentator vanavond is Etienne Verhoeff, die opent het gala en praat lekker vlot alles aan elkaar.
Na een geweldige show van Unty'99, een vecht/verdediging sport. Anders dan in het programma staat is nu tijd, voor de verkiezing van de "vrijwilliger van het sportjaar 2011-2012".
Op de uitnodiging van Etienne Verhoeff loopt hij voorzichtig door de zaal naar het podium. Onder tussen verteld Ettienne waarom hij genomineerd is. Een hele rits met acties, bezigheden.
John denkt, "die is goed geinformeerd". Zelf staat hij daar niet bij stil, hij doet het gewoon.
Op het podium met de twee andere genomineerde denkt hij, "dat is ook niet mis wat zij doen".
Nadat Etienne, resumeerd, dat hij met Speciaal Olympics naar China is geweest, maakt de voozitter van de deelgemeente de enveloppe open. De vrijwilliger voor het jaar 2011-2012 is,.............................
John Verhoeven van Roda' 71.
Hij ontvangt de wissel bokaal en een persoonlijke bokaal ,die gelukkig wat kleiner is. Dan stopt Etienne de microfoon onder zijn neus en vraagt of hij nog wat wil zeggen.
Daar had John helemaal niet op gerekend. Hij zegt wat direct in hem opkomt.
"Zonder deelnemers die al 25 jaar sporten was het nooit gelukt".
Later denkt hij, dat hij ook had moeten zeggen; "zonder dat Roda '71 hem had aangemeld hiervoor, zou hij hier ook niet staan".
En de support van zijn vrouw en kinderen, die vergat hij ook te bedanken.
Zijn vrouw Tineke helpt hem zelfs met het corrigeren van taal fouten, als hij een stukje moet schrijven.
Hij is tenslotte een doener en geen schrijver.
Dan rijden ze naar de Roda-kantine om de bokalen aan de kinderen te laten zien. Volgens Johnny is hij ook 1/7 deel winnaar van de bokaal en dat is waar. Heel veel mensen zijn een deel ervan.
Zo komt het dat de grote wisselbokaal in de kantine van Roda' 71 staat.
De vrijwilliger, van alles wat.
woensdag 11 september 2013
Vergeetachtig
Vrijdag 6 september 's morgens vroeg wist ik , wat ik , wilde gaan schrijven op mijn blog.
Maar ik ging Sita , onze hond , uitlaten met de fiets.
Om tien uur zou ik weer thuis moeten zijn want Raymond komt logeren.
Lekker weer was het en ik hoopte dat het vandaag beter ging.
Gisteravond was ik ook langs de vloedlijn gefietst, met Sita.
In het donker is het soms moeilijk te zien welk route je moet nemen, als je bij een mui (een kuil met zeewater ) komt.
Je voelt het al aankomen.
Ik nam de verkeerde route en kwam in een diepe geul terecht. Nou ja diep , in ieder geval diep genoeg om met fiets en al om te kukelen. Sita was enthousiast en dacht dat ik wilde gaan zwemmen, met haar.
Ik wilde niet gaan zwemmen en met een nat pak fietste ik verder , richting , de pier.
Dan komen we op het punt dat het strand breder wordt. Sita neemt meer ruimte om te rennen.
Dan is ze ineens vertrokken, de duinen in. Ik fiets door naar de pier en daar staat een visser.
Ik heb hem vaker gezien.
Hij zegt: " is ze weer vertrokken". Ik moet dat beamen en hij zegt : "Sita komt wel weer terug, naar hier".
Zo vaak loopt ze weg en zo vaak staat die man daar te vissen.
Na een shagie gerookt te hebben komt ze inderdaad weer terug.
Maar goed dat was dus gisteravond. Nu kon ik haar beter in de gaten houden.
Het gaat goed, tot ik bijna weer in het water lazer. Sita kan mij nu ook zien en rent gelijk naar de duinen.
Drie kwartier later is ze terug op dezelfde plek waar ze weggelopen was. Het is al bij tienen en ik wil snel naar huis. Sita loopt niet zo snel, ze is moe van daarnet.
Ja hoor , dan komen we bekenden tegen met een hond en natuurlijk gaan ze spelen.
Voordat ik er erg in heb komt de andere hond braaf terug en Sita , ja daar moet ik nog een half uurtje op wachten. Ik bel naar Tine dat het wat later wordt, want Sita is er voor de tweede maal vandoor.
Thuis gekomen zit Raymond al te wachten en de tafel is al gedekt voor de lunch.
Ik vraag: " nu al eten ? Het is nog niet eens twaalf uur". "Ja", antwoord Tine, "Raymond wil gaan vissen".
Na het eten wil ik eerst even uitbuiken. Ik ben tenslotte de jongste niet meer , ik was vroeg op , heb een stuk gefietst en lang staan wachten. Je leest wel , ik heb het niet gemakkelijk.
Raymond kan den mooi even de fiets schoon maken voordat we gaan vissen.
Ik wordt uit een heerlijke middag slaap gehaald door Raymond, "waker worden, we gaan vissen en de fiets is schoon". Heb ik zo'n kleine fiets of heeft Raymond hem zo snel gewassen ?
Raymond heeft de hengel en de vistas al klaar gezet. Dus op naar de Waterweg. Aas aan de haak en vissen maar. Ja ja ik hoor je denken ,"Die heeft het niet gemakkelijk".
De zon verstopt zich achter de wolken. De lucht wordt donker. Het begint te regenen.
Snel in de auto en wachten op de lichte lucht met opklaring. Mijn ogen schijnen blijkbaar dicht te vallen want Raymond zegt : "oogjes open houden , niet slapen , uitbuiken is al lang voorbij". In het handschoen vakje zie ik een stuk papier en een pen.
Ik ga schrijven voor mijn blog en dan kan ik het niet vergeten.
Ik ben al vergeten waaraan ik vanmorgen aan dacht dat ik wilde gaan schrijven. Het zal wel weer te binnen schieten voordat ik naar de dokter moet, dat ik zo vergeetachtig word.
Ik denk aan vanmorgen, dat ik Tine moest bellen. Ik schrijf :
Je laat de zonnestralen schijnbaar schijnen
in jou bijna witte haren.
Je gaat steeds verder bij mij vandaan
ik roep je naam.
Je kijkt met je wapperende haren
naar mij om.
Je loopt door
uit mijn gezichtsveld.
Je laat mij vertwijfeld achter
kom je nog terug.
Je kiest voor de vrijheid
het lijkt oneindig lang.
Je staat dan uit het niets
wederom aan mijn zijde.
Je mooie ogen
richten zich naar mij.
Je tong steekt uit je bek
als ik zeg volg.
Je loopt naast mij mee
terug naar huis.
Nou weet ik nog steeds niet waar ik over wilde schrijven.
Het was iets wat 's ochtends in het nieuws was. Was het over politiek, of over de open grenzen, over de werkloosheid? Volgende keer maar gelijk opschrijven.
Maar ik ging Sita , onze hond , uitlaten met de fiets.
Om tien uur zou ik weer thuis moeten zijn want Raymond komt logeren.
Lekker weer was het en ik hoopte dat het vandaag beter ging.
Gisteravond was ik ook langs de vloedlijn gefietst, met Sita.
In het donker is het soms moeilijk te zien welk route je moet nemen, als je bij een mui (een kuil met zeewater ) komt.
Je voelt het al aankomen.
Ik nam de verkeerde route en kwam in een diepe geul terecht. Nou ja diep , in ieder geval diep genoeg om met fiets en al om te kukelen. Sita was enthousiast en dacht dat ik wilde gaan zwemmen, met haar.
Ik wilde niet gaan zwemmen en met een nat pak fietste ik verder , richting , de pier.
Dan komen we op het punt dat het strand breder wordt. Sita neemt meer ruimte om te rennen.
Dan is ze ineens vertrokken, de duinen in. Ik fiets door naar de pier en daar staat een visser.
Ik heb hem vaker gezien.
Hij zegt: " is ze weer vertrokken". Ik moet dat beamen en hij zegt : "Sita komt wel weer terug, naar hier".
Zo vaak loopt ze weg en zo vaak staat die man daar te vissen.
Na een shagie gerookt te hebben komt ze inderdaad weer terug.
Maar goed dat was dus gisteravond. Nu kon ik haar beter in de gaten houden.
Het gaat goed, tot ik bijna weer in het water lazer. Sita kan mij nu ook zien en rent gelijk naar de duinen.
Drie kwartier later is ze terug op dezelfde plek waar ze weggelopen was. Het is al bij tienen en ik wil snel naar huis. Sita loopt niet zo snel, ze is moe van daarnet.
Ja hoor , dan komen we bekenden tegen met een hond en natuurlijk gaan ze spelen.
Voordat ik er erg in heb komt de andere hond braaf terug en Sita , ja daar moet ik nog een half uurtje op wachten. Ik bel naar Tine dat het wat later wordt, want Sita is er voor de tweede maal vandoor.
Thuis gekomen zit Raymond al te wachten en de tafel is al gedekt voor de lunch.
Ik vraag: " nu al eten ? Het is nog niet eens twaalf uur". "Ja", antwoord Tine, "Raymond wil gaan vissen".
Na het eten wil ik eerst even uitbuiken. Ik ben tenslotte de jongste niet meer , ik was vroeg op , heb een stuk gefietst en lang staan wachten. Je leest wel , ik heb het niet gemakkelijk.
Raymond kan den mooi even de fiets schoon maken voordat we gaan vissen.
Ik wordt uit een heerlijke middag slaap gehaald door Raymond, "waker worden, we gaan vissen en de fiets is schoon". Heb ik zo'n kleine fiets of heeft Raymond hem zo snel gewassen ?
Raymond heeft de hengel en de vistas al klaar gezet. Dus op naar de Waterweg. Aas aan de haak en vissen maar. Ja ja ik hoor je denken ,"Die heeft het niet gemakkelijk".
De zon verstopt zich achter de wolken. De lucht wordt donker. Het begint te regenen.
Snel in de auto en wachten op de lichte lucht met opklaring. Mijn ogen schijnen blijkbaar dicht te vallen want Raymond zegt : "oogjes open houden , niet slapen , uitbuiken is al lang voorbij". In het handschoen vakje zie ik een stuk papier en een pen.
Ik ga schrijven voor mijn blog en dan kan ik het niet vergeten.
Ik ben al vergeten waaraan ik vanmorgen aan dacht dat ik wilde gaan schrijven. Het zal wel weer te binnen schieten voordat ik naar de dokter moet, dat ik zo vergeetachtig word.
Ik denk aan vanmorgen, dat ik Tine moest bellen. Ik schrijf :
Je laat de zonnestralen schijnbaar schijnen
in jou bijna witte haren.
Je gaat steeds verder bij mij vandaan
ik roep je naam.
Je kijkt met je wapperende haren
naar mij om.
Je loopt door
uit mijn gezichtsveld.
Je laat mij vertwijfeld achter
kom je nog terug.
Je kiest voor de vrijheid
het lijkt oneindig lang.
Je staat dan uit het niets
wederom aan mijn zijde.
Je mooie ogen
richten zich naar mij.
Je tong steekt uit je bek
als ik zeg volg.
Je loopt naast mij mee
terug naar huis.
Nou weet ik nog steeds niet waar ik over wilde schrijven.
Het was iets wat 's ochtends in het nieuws was. Was het over politiek, of over de open grenzen, over de werkloosheid? Volgende keer maar gelijk opschrijven.
donderdag 5 september 2013
VRIJHEID
Vrijheid ?
Is het alweer 5 mei ?
Nee , het is 5 september 2013.
Bovendien woon ik in Nederland.
Ga ik dan een stukje schrijven over politiek of over het weer ?
Natuurlijk niet, want volgens Nederlandse begrippen zijn deze nooit goed.
Ik schrijf over vrijheid van schrijven. Schrijven wat je wilt schrijven en niet wat je moet schrijven.
Natuurlijk schrijf ik niet om mensen, personen enz. te beledigen.
Nou dan zijn mijn duiven beledigd . Ik heb ook over hun geschreven . Nee, ook zij niet .
Wie zijn dan wel beledigd ?
Ik heb geen zin om op het WWW , te zoeken naar belediging.
Kwaad daglicht ? Volgens mij ook niet of er moeten mensen zijn die zich aangesproken voelen .
Die moeten dan nog maar eens goed lezen. Ik hoef tenslotte niet alles voor te kauwen.
Mensen kunnen goed lezen. Dat bewijst een enorme hoeveelheid gedichten.
Als ik in de nacht huiswaarts keer
Ruik ik jou nog
Ik neem je in mijn armen
Gelijk bogen zo groot als de Melkweg
Ja , je leest het goed ik ben ook jong geweest. En verliefd .
Toch heb ik niet van die grote armen.
Die vier regels zijn alleen interessant voor zij , die ik bedoelde.
Ik zal smelten
Als ik in jou ogen kijk
Jou bruine lokken in mijn gezicht voel
De volgende morgen
vindt je een plas water voor je deur
Ik zal s'nachts huilen
Als een éénzame wolf in de maneschijn
Doe je deur open
Als Tineke dit leest denkt zij, ............?
Dat moet je zelf aan haar vragen . Misschien denkt zij anders dan ik.
Iedereen mag denken wat ze willen.
Maar soms kan het je te denken zetten en dat is mooi meegenomen. Denk ik.
Dan denk ik , ik schrijf het op . Op mijn weblog .
Het volgende stuk alleen lezen, als je van mening ben dat ik niet van alles en wat mag schrijven.
Anders door scrollen.
Weblog
Een weblog of blog is een persoonlijk dagboek op een website dat regelmatig, soms meermalen per dag, wordt bijgehouden. Meestal gaat het om teksten die in omgekeerd chronologische volgorde verschijnen. De auteur, ook blogger genoemd, biedt in feite een logboek van informatie die hij wil meedelen aan zijn publiek, de bezoekers van zijn weblog. Meestal gaat het om tekst, maar soms ook foto's (een fotoblog), video (vlog) of audio (podcast). Weblogs bieden hun lezers vaak de mogelijkheid om – al dan niet anoniem – reacties onder de berichten te plaatsen of een reactie via een Trackback-mechanisme achter te laten.
Het is het persoonlijke of juist het gespecialiseerde karakter dat weblogs interessant maakt voor bezoekers.
Sinds eind 2006 is microbloggen populair, een combinatie van bloggen en instant messaging. De bekendste site hiervoor is Twitter. Er bestaan klonen van, zoals Jaiku en Tumblr.
nl.wikipedia.org/wiki/Blog
Home / Websites maken / Wat mag ik wel en niet op mijn blog zetten?Weblog
Wat mag ik wel en niet op mijn blog zetten?
bloggen toegestaan
Bij het maken van een weblog heb je te maken met regelgeving rond privacy, auteursrecht en de vrijheid van meningsuiting.
Wat mag je wel - en niet - publiceren?
Mag ik beledigend of kritisch over personen schrijven op mijn blog?
Vrijheid van meningsuiting is een heel belangrijk grondrecht. Je mag zelfs dingen schrijven die schokkend of kwetsend zijn. Maar er zijn ook grenzen, bijvoorbeeld het belang van de bescherming van de reputatie of privacy van degene waar je over schrijft. Er zal steeds een afweging plaats moet vinden om te bepalen welk recht zwaarder weegt. Het is bijna onmogelijk om vooraf te bepalen welk belang zwaarder zal wegen. Dat hangt af van verschillende factoren. Zo zal meespelen of je schrijft over een politicus of bekende Nederlander, of wat je schrijft waar is, wat het doel is van je blog en hoe je aan de informatie bent gekomen.
Is er verschil tussen publieke personen en privé personen?
Er is een verschil tussen wat je over een publieke en over een privé persoon mag schrijven. Een publiek persoon, zoals een politicus of een bekende Nederlander, moet meer verduren dan een gewone persoon, onder het motto 'hoge bomen vangen veel wind'. Als privé persoon heb je je namelijk niet willens en wetens blootgesteld aan publiciteit en daarom hoef je niet te verwachten dat er over jou dingen geschreven worden. Toch betekent dit niet dat je zomaar alles mag schrijven over bekende Nederlanders. Ook zij hebben recht op privacy en bescherming van hun reputatie.
Als mijn tekst gebaseerd is op feiten, mag ik dan meer schrijven dan bij een mening?
Als je je stuk presenteert als feitelijk, moet je bewijs kunnen leveren voor die feiten. Schrijf je je blog als een opiniestuk waarin je je mening geeft, mag je wat verder gaan. Je hoeft je mening niet te bewijzen en je mag ook overdrijven en sterke woorden gebruiken.
Informatie overgenomen van: http://www.pepermunt.net/website-maken/wat-kan-ik-op-mijn-blog-zetten.html#ixzz2e0uy0gFz
Bronvermelding: Stichting de Clinic, rechtswinkel op het gebied van Technologie, Media en Communicatie (TMC).
Zou ik Dichter kunnen worden , Schrijver , Automonteur , Handbal Trainer , Bakker , ????????????
Ik ben een Blogger, van alles en nog wat.
Is het alweer 5 mei ?
Nee , het is 5 september 2013.
Bovendien woon ik in Nederland.
Ga ik dan een stukje schrijven over politiek of over het weer ?
Natuurlijk niet, want volgens Nederlandse begrippen zijn deze nooit goed.
Ik schrijf over vrijheid van schrijven. Schrijven wat je wilt schrijven en niet wat je moet schrijven.
Natuurlijk schrijf ik niet om mensen, personen enz. te beledigen.
Nou dan zijn mijn duiven beledigd . Ik heb ook over hun geschreven . Nee, ook zij niet .
Wie zijn dan wel beledigd ?
Ik heb geen zin om op het WWW , te zoeken naar belediging.
Kwaad daglicht ? Volgens mij ook niet of er moeten mensen zijn die zich aangesproken voelen .
Die moeten dan nog maar eens goed lezen. Ik hoef tenslotte niet alles voor te kauwen.
Mensen kunnen goed lezen. Dat bewijst een enorme hoeveelheid gedichten.
Als ik in de nacht huiswaarts keer
Ruik ik jou nog
Ik neem je in mijn armen
Gelijk bogen zo groot als de Melkweg
Ja , je leest het goed ik ben ook jong geweest. En verliefd .
Toch heb ik niet van die grote armen.
Die vier regels zijn alleen interessant voor zij , die ik bedoelde.
Ik zal smelten
Als ik in jou ogen kijk
Jou bruine lokken in mijn gezicht voel
De volgende morgen
vindt je een plas water voor je deur
Ik zal s'nachts huilen
Als een éénzame wolf in de maneschijn
Doe je deur open
Als Tineke dit leest denkt zij, ............?
Dat moet je zelf aan haar vragen . Misschien denkt zij anders dan ik.
Iedereen mag denken wat ze willen.
Maar soms kan het je te denken zetten en dat is mooi meegenomen. Denk ik.
Dan denk ik , ik schrijf het op . Op mijn weblog .
Het volgende stuk alleen lezen, als je van mening ben dat ik niet van alles en wat mag schrijven.
Anders door scrollen.
Weblog
Een weblog of blog is een persoonlijk dagboek op een website dat regelmatig, soms meermalen per dag, wordt bijgehouden. Meestal gaat het om teksten die in omgekeerd chronologische volgorde verschijnen. De auteur, ook blogger genoemd, biedt in feite een logboek van informatie die hij wil meedelen aan zijn publiek, de bezoekers van zijn weblog. Meestal gaat het om tekst, maar soms ook foto's (een fotoblog), video (vlog) of audio (podcast). Weblogs bieden hun lezers vaak de mogelijkheid om – al dan niet anoniem – reacties onder de berichten te plaatsen of een reactie via een Trackback-mechanisme achter te laten.
Het is het persoonlijke of juist het gespecialiseerde karakter dat weblogs interessant maakt voor bezoekers.
Sinds eind 2006 is microbloggen populair, een combinatie van bloggen en instant messaging. De bekendste site hiervoor is Twitter. Er bestaan klonen van, zoals Jaiku en Tumblr.
nl.wikipedia.org/wiki/Blog
Home / Websites maken / Wat mag ik wel en niet op mijn blog zetten?Weblog
Wat mag ik wel en niet op mijn blog zetten?
bloggen toegestaan
Bij het maken van een weblog heb je te maken met regelgeving rond privacy, auteursrecht en de vrijheid van meningsuiting.
Wat mag je wel - en niet - publiceren?
Mag ik beledigend of kritisch over personen schrijven op mijn blog?
Vrijheid van meningsuiting is een heel belangrijk grondrecht. Je mag zelfs dingen schrijven die schokkend of kwetsend zijn. Maar er zijn ook grenzen, bijvoorbeeld het belang van de bescherming van de reputatie of privacy van degene waar je over schrijft. Er zal steeds een afweging plaats moet vinden om te bepalen welk recht zwaarder weegt. Het is bijna onmogelijk om vooraf te bepalen welk belang zwaarder zal wegen. Dat hangt af van verschillende factoren. Zo zal meespelen of je schrijft over een politicus of bekende Nederlander, of wat je schrijft waar is, wat het doel is van je blog en hoe je aan de informatie bent gekomen.
Is er verschil tussen publieke personen en privé personen?
Er is een verschil tussen wat je over een publieke en over een privé persoon mag schrijven. Een publiek persoon, zoals een politicus of een bekende Nederlander, moet meer verduren dan een gewone persoon, onder het motto 'hoge bomen vangen veel wind'. Als privé persoon heb je je namelijk niet willens en wetens blootgesteld aan publiciteit en daarom hoef je niet te verwachten dat er over jou dingen geschreven worden. Toch betekent dit niet dat je zomaar alles mag schrijven over bekende Nederlanders. Ook zij hebben recht op privacy en bescherming van hun reputatie.
Als mijn tekst gebaseerd is op feiten, mag ik dan meer schrijven dan bij een mening?
Als je je stuk presenteert als feitelijk, moet je bewijs kunnen leveren voor die feiten. Schrijf je je blog als een opiniestuk waarin je je mening geeft, mag je wat verder gaan. Je hoeft je mening niet te bewijzen en je mag ook overdrijven en sterke woorden gebruiken.
Informatie overgenomen van: http://www.pepermunt.net/website-maken/wat-kan-ik-op-mijn-blog-zetten.html#ixzz2e0uy0gFz
Bronvermelding: Stichting de Clinic, rechtswinkel op het gebied van Technologie, Media en Communicatie (TMC).
Zou ik Dichter kunnen worden , Schrijver , Automonteur , Handbal Trainer , Bakker , ????????????
Ik ben een Blogger, van alles en nog wat.
maandag 2 september 2013
Opa van Ginger en van een Tweeling
(Het eerste gedeelte is van 12 augustus 2013)
Van alles wat is druk bezig met van alles wat.
Vandaag moet ik, Sita uitlaten met de fiets,Tortellini maken, bolognese saus, een kippetje in de romertopf en een vers stokbroodje bakken.
Maar ik heb assistentie van mijn nichtje Zoë. Zelfs met de stipjes op de e maken, heeft zij mij net, geleerd.
Een mens is nooit te oud om wat te leren, dat moet vandaag wel lukken met Zoë.
Van de buren aan de overkant hebben we een fiets te leen gekregen zodat Zoë met de fiets mee kan om Sita uit te laten. Ook kunnen wij fietstochtjes maken. Misschien wel picknicken of naar het strand of zo.
Zoë verveelde zich en komt nu lekker bij die oude tante Tineke en ome John logeren.
Ik verveel me nooit, ik kom altijd tijd te kort. Maar of Zoë wil helpen met de Citroën Visa maken, dat zien we nog wel.
Maar met alles wat we vandaag gaan doen, om vanavond te kunnen eten met onze vrienden, Corrie en Charel, dochter Mignon, zus Ina en met Johnny en Sandra, moet ik ook nog een blogje maken over mijn kleine meid.
5 februari 2013 gebeurde het. Onze dochter Martine gaat bevallen van Ginger, die ze samen met Daniel had gemaakt.
Dat maken gaat veel sneller dan het zwanger zijn en het bevallen.
Maar dan is ze er. Forginzja met de roepnaam Ginger.
Ginger een paar uur oud.
(Eindelijk vandaag 2 september heb ik weer tijd om verder te gaan.)
Inmiddels is Ginger alweer 7 maanden oud (jong). In de afgelopen 7 maanden zijn er misschien wel duizenden foto's gemaakt van die lieve kleine meid. Zoveel foto's kan omdat tegenwoordig al op elke telefoon een camera in gebouwd zit.
Ginger 31 augustus
Vroeger was dat anders. Dan bedoel ik niet de tijd van de Dinosaurus , nee , de tijd dat de Papa en Mama van Ginger zelf baby waren.
Een fototoestel moest geladen worden met een fotorolletje. Dan kon je maximaal 36 foto,s maken.
Je moest de din in stellen de sluitertijd, een zonnetje of een wolkje, en dan kon je een foto maken.
Als je geen spiegelreflex camera had, kon het zelfs gebeuren dat je na het ontwikkelen en afdrukken, alleen maar 36 pikzwarte nachtopname's had. Stom hé , je had vergeten het lens beschermkapje eraf te halen.
Tegenwoordig is dat allemaal gemakkelijker , je kan gelijk het resultaat zien. Gelijk weer een nieuwe foto maken en in een vloek en een zucht staan al die kiekjes op de sociaal media.
Niet alleen foto's maar ook nog video's, gemaakt met dezelfde telefoon.
Ik zal maar niet uitweiden hoe dat "vroeger" ging.
Hoe ik nu een video op mijn blog moet zetten weet ik nog niet.
In ieder
geval moet hier de video van Ginger komen
Wat ben ik toch ouderwets met mijn mobiel kan ik alleen rijden of met mijn andere mobiel kan ik alleen bellen.
Met dat eerst genoemde mobiel hoef ik niet eens te rijden. Ik kan via de sociaal media, alles achter mijn computer doen. Zelfs op reis naar verre landen. Ik hoef niet eens te googlen om een verre bestemming te vinden. Op facebook kan ik alle foto's zien van mensen die naar die verre landen zijn geweest.
Foto's opgeslagen op een computer , op een stickie, een schijfje en weet ik "onwetende", waar nog meer op.
Dan herleven vroegere tijden , omdat de mooiste foto's afgedrukt worden in een fotoboek. Je hoeft ze er niet eens meer zelf in te plakken. Bovendien als je vaak verre reizen maakt heb je iets tastbaars.
Iets wat ruimte in neemt. Ieder die langs komt kan dan aan de volle boekenkast zien, dat je vaak vakantie hebt en verre reizen maakt. De boekenkast hoeft ook geen boeken meer te bevatten, of je moet willen laten zien, dat je niet alleen veel bereisd bent , maar ook nog begaan bent met literatuur.
Uitslovers , boeken lees je tegenwoordig op een speciaal tablet.
Ik snap het niet meer.
O ja , ik was aan het schrijven over onze kleindochter. Gelukkig kan ik snel nalezen waar ik gebleven was. Ik zou ook alle onzin kunnen verwijderen, maar dat doe ik niet. Geschreven blijft geschreven en er zitten geen schrijf fouten in. Spellingscontrole.
Dus verder. Ik moet opschieten want de tijd gaat snel.
Anders zit onze Ginger al op de middelbare school en heb ik nog niets geschreven.
Dat ik niet snel ben dat weet de moeder , mijn dochter Martine, van de nu nog kleine Ginger wel.
Toen Martine 4 jaar was moest ik haar lievelings schoentjes maken.
Toen Martine op de middelbare school zat stonden de schoentjes nog steeds op de werkbank.
Dat de tijd snel gaat is een ding wat zeker is.
Sinds gisteren ben ik GROOTVADER VAN EEN TWEELING.
Ik kan mij de dag van gisteren nog herinneren dat ik vader werd. Op 30 april.
Vorig jaar werden er twee duifjes geboren (foto's op mijn blog van 5 mei).
Nu heeft "het kind" zelf 2 klein duifjes. De vader is "Mike Thyson." Alle duiven hebben een naam.
Na even vragen kwam het "kind" omhoog en kon ik de blote billetjes zien.
Genoeg voor vandaag.
Van alles wat moet nog van alles en wat doen.
Een trotse Opa
Van alles wat is druk bezig met van alles wat.
Vandaag moet ik, Sita uitlaten met de fiets,Tortellini maken, bolognese saus, een kippetje in de romertopf en een vers stokbroodje bakken.
Maar ik heb assistentie van mijn nichtje Zoë. Zelfs met de stipjes op de e maken, heeft zij mij net, geleerd.
Een mens is nooit te oud om wat te leren, dat moet vandaag wel lukken met Zoë.
Van de buren aan de overkant hebben we een fiets te leen gekregen zodat Zoë met de fiets mee kan om Sita uit te laten. Ook kunnen wij fietstochtjes maken. Misschien wel picknicken of naar het strand of zo.
Zoë verveelde zich en komt nu lekker bij die oude tante Tineke en ome John logeren.
Ik verveel me nooit, ik kom altijd tijd te kort. Maar of Zoë wil helpen met de Citroën Visa maken, dat zien we nog wel.
Maar met alles wat we vandaag gaan doen, om vanavond te kunnen eten met onze vrienden, Corrie en Charel, dochter Mignon, zus Ina en met Johnny en Sandra, moet ik ook nog een blogje maken over mijn kleine meid.
5 februari 2013 gebeurde het. Onze dochter Martine gaat bevallen van Ginger, die ze samen met Daniel had gemaakt.
Dat maken gaat veel sneller dan het zwanger zijn en het bevallen.
Maar dan is ze er. Forginzja met de roepnaam Ginger.
Ginger een paar uur oud.(Eindelijk vandaag 2 september heb ik weer tijd om verder te gaan.)
Inmiddels is Ginger alweer 7 maanden oud (jong). In de afgelopen 7 maanden zijn er misschien wel duizenden foto's gemaakt van die lieve kleine meid. Zoveel foto's kan omdat tegenwoordig al op elke telefoon een camera in gebouwd zit.
Ginger 31 augustusVroeger was dat anders. Dan bedoel ik niet de tijd van de Dinosaurus , nee , de tijd dat de Papa en Mama van Ginger zelf baby waren.
Een fototoestel moest geladen worden met een fotorolletje. Dan kon je maximaal 36 foto,s maken.
Je moest de din in stellen de sluitertijd, een zonnetje of een wolkje, en dan kon je een foto maken.
Als je geen spiegelreflex camera had, kon het zelfs gebeuren dat je na het ontwikkelen en afdrukken, alleen maar 36 pikzwarte nachtopname's had. Stom hé , je had vergeten het lens beschermkapje eraf te halen.
Tegenwoordig is dat allemaal gemakkelijker , je kan gelijk het resultaat zien. Gelijk weer een nieuwe foto maken en in een vloek en een zucht staan al die kiekjes op de sociaal media.
Niet alleen foto's maar ook nog video's, gemaakt met dezelfde telefoon.
Ik zal maar niet uitweiden hoe dat "vroeger" ging.
Hoe ik nu een video op mijn blog moet zetten weet ik nog niet.
In ieder
Wat ben ik toch ouderwets met mijn mobiel kan ik alleen rijden of met mijn andere mobiel kan ik alleen bellen.
Met dat eerst genoemde mobiel hoef ik niet eens te rijden. Ik kan via de sociaal media, alles achter mijn computer doen. Zelfs op reis naar verre landen. Ik hoef niet eens te googlen om een verre bestemming te vinden. Op facebook kan ik alle foto's zien van mensen die naar die verre landen zijn geweest.
Foto's opgeslagen op een computer , op een stickie, een schijfje en weet ik "onwetende", waar nog meer op.
Dan herleven vroegere tijden , omdat de mooiste foto's afgedrukt worden in een fotoboek. Je hoeft ze er niet eens meer zelf in te plakken. Bovendien als je vaak verre reizen maakt heb je iets tastbaars.
Iets wat ruimte in neemt. Ieder die langs komt kan dan aan de volle boekenkast zien, dat je vaak vakantie hebt en verre reizen maakt. De boekenkast hoeft ook geen boeken meer te bevatten, of je moet willen laten zien, dat je niet alleen veel bereisd bent , maar ook nog begaan bent met literatuur.
Uitslovers , boeken lees je tegenwoordig op een speciaal tablet.
Ik snap het niet meer.
O ja , ik was aan het schrijven over onze kleindochter. Gelukkig kan ik snel nalezen waar ik gebleven was. Ik zou ook alle onzin kunnen verwijderen, maar dat doe ik niet. Geschreven blijft geschreven en er zitten geen schrijf fouten in. Spellingscontrole.
Dus verder. Ik moet opschieten want de tijd gaat snel.
Anders zit onze Ginger al op de middelbare school en heb ik nog niets geschreven.
Dat ik niet snel ben dat weet de moeder , mijn dochter Martine, van de nu nog kleine Ginger wel.
Toen Martine 4 jaar was moest ik haar lievelings schoentjes maken.
Toen Martine op de middelbare school zat stonden de schoentjes nog steeds op de werkbank.
Dat de tijd snel gaat is een ding wat zeker is.
Sinds gisteren ben ik GROOTVADER VAN EEN TWEELING.
Ik kan mij de dag van gisteren nog herinneren dat ik vader werd. Op 30 april.
Vorig jaar werden er twee duifjes geboren (foto's op mijn blog van 5 mei).
Nu heeft "het kind" zelf 2 klein duifjes. De vader is "Mike Thyson." Alle duiven hebben een naam.
het "kind" met haar kuikensNa even vragen kwam het "kind" omhoog en kon ik de blote billetjes zien.
Genoeg voor vandaag.
Van alles wat moet nog van alles en wat doen.
Een trotse Opa
de trotse Oma
zondag 1 september 2013
Genaaid zonder eerst te zoenen
Genaaid worden zonder eerst te zoenen.
Een tekst die ik jaren geleden heb gehoord van een voetbaltrainer.
Nu is het zaterdag en ik moet er weer aan denken.
Bovendien denk ik aan; "Cogito ergo sum". (ik denk,dus ik besta)
Als ik denk dan leef ik.
Als ik leef kan ik schrijven en kan iedereen er doorheen praten.
Vrijdagavond stapte hij binnen. Zonder eerst met een spraak waterval te starten, keek hij mij aan.
Dus moest ik wel vragen: "hoe was de wedstrijd gisteravond".
Met een triomfantelijke blik lag hij zijn Apparaat op tafel.
Ach, ik weet niet meer hoe z'n apparaat heet. Een soort tom-tom met nog meer mogelijkheden.
Dat ding zit afneembaar op zijn wielrennersfiets geklemd en registreert alles.
Onder andere zijn gemiddelde ,hartslag , snelheid , pedaalomwentelingen. Drie gemiddelden die ik graag wil weten, want ik was niet bij die wedstrijd. Nu heb ik toch een idee hoe hij gereden heeft.
Al die gemiddelden staan per ronde vermeld.
Ik zeg; "Dat heb je goed gedaan jongen, alleen volgende keer................". Ik blijf tenslotte toch trainer!
Trots neemt hij mijn woorden aan. Hij weet nog niet dat ik volgende week donderdagavond ga kijken naar zijn wedstrijd.
Op donderdagavond? Ja, op donderdagavond! Maar moet je dan geen handbal training geven? Nee!
Uiteindelijk ben ik toch definitief gestopt. Voordat ik dat deed heb ik met enkele mensen gesproken.
Deze mensen zeiden; "je gaat toch niet stoppen omdat één man in je team het niet begrijpt".
Inderdaad dat moet ik niet doen , stoppen met wat ik leuk vind en waarvan 9 van de 10 spelers geen klachten over mijn functioneren binnen Heren 1 hebben.
Bovendien heb ik nog een gesprek met de Technische Commissie ( T.C.) en het dagelijks Bestuur.
Twee leden van de T.C. hebben op dinsdagavond een gesprek gehad met de spelersgroep.
Aangevuld met enkele spelers van Heren 2.
Vanaf zondagmiddag heb ik , de spelersgroep, drie mails gestuurd.
Waarom heb ik drie mails gestuurd ?
Omdat ik mondeling geen antwoord kon geven op de vraag van; één Heren 2 speler.
Weet ik dan niet waar ik mee bezig ben?
Nee, dat was het niet. Wat dan wel?
Ik kan niet spreken en nadenken als iemand er doorheen praat.
Ik kan niet multitaxen, ik heb te weinig vrouwelijke hormonen.
Die vraagsteller van Heren 2, laat je niet uit praten en praat er gewoon door heen.
Hij wil alleen zichzelf horen.
Hoeveel hij, er wel vanaf weet.
Hij heeft tenslotte een computer en daar kan hij alles vinden, wat hij wil weten. Gewoon even Googelen.
Handbaltraining, driehonderd vier en zestigduizend twee (364.002) resultaten in 0,32 seconden. Google.
Handbaltraining geven, honderd vier en tachtigduizend twee (184.002) resultaten in 0,24 seconden. Google.
GOEDE handbal training geven, negen miljoen driehonderdtienduizend twee (9.310.002) in 0,37 seconden.
Als daarbij in aanmerking genomen word, dat ik nog 9 spelers heb kan ik:
9.310.002 + 9 = 9.310.011 foute of juist goede trainingen geven.
De andere 9 spelers heb ik niet gehoord, dus, kan ik in hun ogen, 9.310.000 goede trainingen geven!
Waarom stop ik dan als ik 9.310.000 goede handbal trainingen kan geven?
Het antwoord was, in het gesprek met de T.C. , een donderslag bij heldere hemel.
Er waren meer spelers die vonden dat ik geen training kon geven, hadden de twee informateurs van de T.C. vernomen op dinsdag !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ( mijn vinger blijft hangen)
Omdat ik de namen had genoemd van de twee muiters, wil ik ook de namen horen van die andere.
De muiters zijn Luuk en Bryan, in mijn ogen wilden zij een coupe plegen. Het woord "coupe" moest nog uitgelegd worden aan de twee T.C. leden.
Hun antwoord op die "andere" was een dolksteek in mijn rug.
Sander.
Sander, maar die heeft dit seizoen nog niet getraind.
Nee, zeggen de Dames van de T.C., het was vorig jaar.
Mijn mond wordt droog en ik ben verslagen. Als Sander ook vindt, dat ik geen goede training geef en dit ventileer in de groepsbespreking, met het Heren team en de twee dames van de T.C., dan houd het zeker voor mij op.
Ik kan dus geen training geven, het is maar goed dat ik stop. Hoe spijtig ik het ook vind want dit jaar moest en zou het beter gaan. Het zag er ook beter uit dan vorig jaar. Tenminste tot afgelopen zondag.
In de auto onderweg naar huis, 45 minuten rijden , praat ik met Johnny over handbal.
Iets wat ik al 26 jaar niet doe. Praten over handbal doen we alleen op handbal.
Zo houden wij prive en handbal gescheiden.
Johnny vertelde, dat Bryan praatte over Sander v.d. P. en de Dames de helft nog niet gehoord hadden. Sander v.d. P. heeft na een incident, mij, een hand gegeven en zijn excuus aangeboden.
Het ging dus helemaal niet over Sander le L.wat de Dames mij deden geloven.
Ik voelde mij genaaid.
Zonder dat de Dames in mij een viezerik zien, het is namelijk beeldspraak.
Ik ben genaaid zonder dat we eerst gezoend hebben.
Er bestaat geen vereniging zonder leden die twee petten op hebben.
Zonder bestaan , geen leven.
Uitspraak van Loesje: (gezien en gedeeld op facebook)
IK DENK ALTIJD EERST NA
VOORDAT IK IETS STOMS ZEG.
Een tekst die ik jaren geleden heb gehoord van een voetbaltrainer.
Nu is het zaterdag en ik moet er weer aan denken.
Bovendien denk ik aan; "Cogito ergo sum". (ik denk,dus ik besta)
Als ik denk dan leef ik.
Als ik leef kan ik schrijven en kan iedereen er doorheen praten.
Vrijdagavond stapte hij binnen. Zonder eerst met een spraak waterval te starten, keek hij mij aan.
Dus moest ik wel vragen: "hoe was de wedstrijd gisteravond".
Met een triomfantelijke blik lag hij zijn Apparaat op tafel.
Ach, ik weet niet meer hoe z'n apparaat heet. Een soort tom-tom met nog meer mogelijkheden.
Dat ding zit afneembaar op zijn wielrennersfiets geklemd en registreert alles.
Onder andere zijn gemiddelde ,hartslag , snelheid , pedaalomwentelingen. Drie gemiddelden die ik graag wil weten, want ik was niet bij die wedstrijd. Nu heb ik toch een idee hoe hij gereden heeft.
Al die gemiddelden staan per ronde vermeld.
Ik zeg; "Dat heb je goed gedaan jongen, alleen volgende keer................". Ik blijf tenslotte toch trainer!
Trots neemt hij mijn woorden aan. Hij weet nog niet dat ik volgende week donderdagavond ga kijken naar zijn wedstrijd.
Op donderdagavond? Ja, op donderdagavond! Maar moet je dan geen handbal training geven? Nee!
Uiteindelijk ben ik toch definitief gestopt. Voordat ik dat deed heb ik met enkele mensen gesproken.
Deze mensen zeiden; "je gaat toch niet stoppen omdat één man in je team het niet begrijpt".
Inderdaad dat moet ik niet doen , stoppen met wat ik leuk vind en waarvan 9 van de 10 spelers geen klachten over mijn functioneren binnen Heren 1 hebben.
Bovendien heb ik nog een gesprek met de Technische Commissie ( T.C.) en het dagelijks Bestuur.
Twee leden van de T.C. hebben op dinsdagavond een gesprek gehad met de spelersgroep.
Aangevuld met enkele spelers van Heren 2.
Vanaf zondagmiddag heb ik , de spelersgroep, drie mails gestuurd.
Waarom heb ik drie mails gestuurd ?
Omdat ik mondeling geen antwoord kon geven op de vraag van; één Heren 2 speler.
Weet ik dan niet waar ik mee bezig ben?
Nee, dat was het niet. Wat dan wel?
Ik kan niet spreken en nadenken als iemand er doorheen praat.
Ik kan niet multitaxen, ik heb te weinig vrouwelijke hormonen.
Die vraagsteller van Heren 2, laat je niet uit praten en praat er gewoon door heen.
Hij wil alleen zichzelf horen.
Hoeveel hij, er wel vanaf weet.
Hij heeft tenslotte een computer en daar kan hij alles vinden, wat hij wil weten. Gewoon even Googelen.
Handbaltraining, driehonderd vier en zestigduizend twee (364.002) resultaten in 0,32 seconden. Google.
Handbaltraining geven, honderd vier en tachtigduizend twee (184.002) resultaten in 0,24 seconden. Google.
GOEDE handbal training geven, negen miljoen driehonderdtienduizend twee (9.310.002) in 0,37 seconden.
Als daarbij in aanmerking genomen word, dat ik nog 9 spelers heb kan ik:
9.310.002 + 9 = 9.310.011 foute of juist goede trainingen geven.
De andere 9 spelers heb ik niet gehoord, dus, kan ik in hun ogen, 9.310.000 goede trainingen geven!
Waarom stop ik dan als ik 9.310.000 goede handbal trainingen kan geven?
Het antwoord was, in het gesprek met de T.C. , een donderslag bij heldere hemel.
Er waren meer spelers die vonden dat ik geen training kon geven, hadden de twee informateurs van de T.C. vernomen op dinsdag !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ( mijn vinger blijft hangen)
Omdat ik de namen had genoemd van de twee muiters, wil ik ook de namen horen van die andere.
De muiters zijn Luuk en Bryan, in mijn ogen wilden zij een coupe plegen. Het woord "coupe" moest nog uitgelegd worden aan de twee T.C. leden.
Hun antwoord op die "andere" was een dolksteek in mijn rug.
Sander.
Sander, maar die heeft dit seizoen nog niet getraind.
Nee, zeggen de Dames van de T.C., het was vorig jaar.
Mijn mond wordt droog en ik ben verslagen. Als Sander ook vindt, dat ik geen goede training geef en dit ventileer in de groepsbespreking, met het Heren team en de twee dames van de T.C., dan houd het zeker voor mij op.
Ik kan dus geen training geven, het is maar goed dat ik stop. Hoe spijtig ik het ook vind want dit jaar moest en zou het beter gaan. Het zag er ook beter uit dan vorig jaar. Tenminste tot afgelopen zondag.
In de auto onderweg naar huis, 45 minuten rijden , praat ik met Johnny over handbal.
Iets wat ik al 26 jaar niet doe. Praten over handbal doen we alleen op handbal.
Zo houden wij prive en handbal gescheiden.
Johnny vertelde, dat Bryan praatte over Sander v.d. P. en de Dames de helft nog niet gehoord hadden. Sander v.d. P. heeft na een incident, mij, een hand gegeven en zijn excuus aangeboden.
Het ging dus helemaal niet over Sander le L.wat de Dames mij deden geloven.
Ik voelde mij genaaid.
Zonder dat de Dames in mij een viezerik zien, het is namelijk beeldspraak.
Ik ben genaaid zonder dat we eerst gezoend hebben.
Er bestaat geen vereniging zonder leden die twee petten op hebben.
Zonder bestaan , geen leven.
Uitspraak van Loesje: (gezien en gedeeld op facebook)
IK DENK ALTIJD EERST NA
VOORDAT IK IETS STOMS ZEG.
zaterdag 10 augustus 2013
Makreel roken
Ik ben met twee oud collega's van scheepswerf Grave wezen vissen. Dat doen we al jaren , eenmaal per jaar.
Vanuit Scheveningen, met de Trip Junior. Prachtig mooi weer en niet te druk op de boot.
De hengels optuigen en dan het zeegat uit. Natuurlijk even bijpraten voor dat het echte werk gaat beginnen.
Normaal in voorgaande jaren vangen wij niet zo veel, hooguit 10 makrelen per man.
Vandaag zal dat anders zijn! Bij de 2e ronde gaat het gelijk tekeer. De makrelen vliegen aan de met veertjes versierde lijn.
Als het vissen afgelopen is, worden de makrelen geteld. Met ons drieen 150 makrelen. Is dat wat.
Dat is meer als de afgelopen jaren bij elkaar. Tussendoor ook nog schoongemaakt, zodat ik dat niet op de terug reis hoef te doen.
Ik neem 120 makrelen mee naar huis. Drie makrelen gaan in de tafel rookoven.
De rest sorteer ik in 3 maten en doe ze in een emmer met zoutoplossing.
Per liter water doe ik 120 gram zout.
Zaterdag heb ik weinig tijd.
Ik haal de makrelen wel uit de pekel en spoel ze even af. Ruimte gemaakt in de koelkast. Daar gaan de grootste maat in en de ongeveer 25 van de midden maat. De andere vissen in de midden maat gaan in de vriezer. Een stuk of 30 van de kleinste makrelen haal ik net als een panharing, uitgeklapt door het midden en die gaan ook, tot later, in de vriezer. Hier maak ik peper makrelen van en dergelijke.
Zondag gaan de makrelen uit de koelkast aan de spiesen.
Zes of zeven makrelen op een spies. De spiesen steek ik door de wangen.
Dan gaan ze in de rookkast. Natuurlijk doe ik er een stuk vitrage voor.
Natuurlijk met mijn zelf gemaakte stokbroodje en wat heerlijke tomaatjes uit het Westland.
Met zoveel heerlijke makreel moeten de buren op ons pad mee proeven. Zij vinden allemaal de makreel overheerlijk.
Volgende keer ga ik de andere makreeltjes met kruiden en dergelijke koud roken.
Ik kom tijd te kort.
Ik heb een schilderij opgezet met Martine,Daniel en Ginger. Dat moet een mooi schilderij worden.
Bovendien heb ik nog drie doeken staan die nog spierwit zijn en vragen om kleur.
Dan wil de eend ook nog wat laswerk gedaan hebben, de Visa wil nieuwe remmen.
Sita wil naast de fiets rennen, ik wil vissen en ................ ik kom tijd te kort.
Ik wil een blog schrijven over onze kleindochter Ginger, liefst voordat ze naar de kleuterschool gaat.
Een blog over brood bakken.
Ik heb geen tijd om te werken.
Deze blog over makreel heb ik ieder geval al gedaan , al moet ik nog leren om naast de foto's tekst te schrijven. Maar ik heb geen tijd.
Nog even het roken op een rijtje.
1e. pekelen in water met 120 gram zout per liter.
2e. drogen van de makreel.
3e. roken van de makreel, het garen , op een temperatuur van ongeveer 75 graden.
4e. het roken van de makreel met stro of met goed hout.
Vanuit Scheveningen, met de Trip Junior. Prachtig mooi weer en niet te druk op de boot.
De hengels optuigen en dan het zeegat uit. Natuurlijk even bijpraten voor dat het echte werk gaat beginnen.
Normaal in voorgaande jaren vangen wij niet zo veel, hooguit 10 makrelen per man.
Vandaag zal dat anders zijn! Bij de 2e ronde gaat het gelijk tekeer. De makrelen vliegen aan de met veertjes versierde lijn.
Als het vissen afgelopen is, worden de makrelen geteld. Met ons drieen 150 makrelen. Is dat wat.
Dat is meer als de afgelopen jaren bij elkaar. Tussendoor ook nog schoongemaakt, zodat ik dat niet op de terug reis hoef te doen.
Ik neem 120 makrelen mee naar huis. Drie makrelen gaan in de tafel rookoven.
De rest sorteer ik in 3 maten en doe ze in een emmer met zoutoplossing.
Per liter water doe ik 120 gram zout.
Zaterdag heb ik weinig tijd.
Ik haal de makrelen wel uit de pekel en spoel ze even af. Ruimte gemaakt in de koelkast. Daar gaan de grootste maat in en de ongeveer 25 van de midden maat. De andere vissen in de midden maat gaan in de vriezer. Een stuk of 30 van de kleinste makrelen haal ik net als een panharing, uitgeklapt door het midden en die gaan ook, tot later, in de vriezer. Hier maak ik peper makrelen van en dergelijke.
Zondag gaan de makrelen uit de koelkast aan de spiesen.
Zes of zeven makrelen op een spies. De spiesen steek ik door de wangen.
Dan gaan ze in de rookkast. Natuurlijk doe ik er een stuk vitrage voor.
Je kan aan de vissen voelen of ze droog zijn, aan de neus en aan de binnenkant van de buik.
Dan ga ik ze garen. Ik heb ondertussen een half zakje briketten aangestoken. Deze zijn rood gloeiend en dan kunnen ze in de rookkast.
De deuren gaan dicht en de temperatuur komt langzaam op 75 graden. De temperatuur houd ik even zo.
Ik voel aan de makrelen of ze gaar zijn. Dit doe ik door op de rug te knijpen en voel of ze stevig zijn.
Dan is de temperatuur gezakt naar 25 graden.
Nu gaat het roken beginnen.
Op de nog smeulende briketten doe ik een hoopje stro. Dit herhaal ik nog drie keer.
De makrelen zijn mooi zacht goud kleurig. Ze zien er lekker uit. We eten er gelijk een op bij de lunch.
Natuurlijk met mijn zelf gemaakte stokbroodje en wat heerlijke tomaatjes uit het Westland.
Met zoveel heerlijke makreel moeten de buren op ons pad mee proeven. Zij vinden allemaal de makreel overheerlijk.
Volgende keer ga ik de andere makreeltjes met kruiden en dergelijke koud roken.
Ik kom tijd te kort.
Ik heb een schilderij opgezet met Martine,Daniel en Ginger. Dat moet een mooi schilderij worden.
Bovendien heb ik nog drie doeken staan die nog spierwit zijn en vragen om kleur.
Dan wil de eend ook nog wat laswerk gedaan hebben, de Visa wil nieuwe remmen.
Sita wil naast de fiets rennen, ik wil vissen en ................ ik kom tijd te kort.
Ik wil een blog schrijven over onze kleindochter Ginger, liefst voordat ze naar de kleuterschool gaat.
Een blog over brood bakken.
Ik heb geen tijd om te werken.
Deze blog over makreel heb ik ieder geval al gedaan , al moet ik nog leren om naast de foto's tekst te schrijven. Maar ik heb geen tijd.
Nog even het roken op een rijtje.
1e. pekelen in water met 120 gram zout per liter.
2e. drogen van de makreel.
3e. roken van de makreel, het garen , op een temperatuur van ongeveer 75 graden.
4e. het roken van de makreel met stro of met goed hout.
maandag 15 juli 2013
Kunstschilder?
Van alles wat, moet gewoon tijd maken voor zijn blog.
Hij is er nog niet uit ,of hij moet schrijven, ik ben er nog niet uit.
Ondanks dat hij niet zo ik- gericht is gaat ik verder in de ik vorm. Zo dat heb ik achter de rug.
Nu ga ik eerst de kliko's van de buren buiten zetten. Dat is gedaan.
Ik ben weer eens werkloos en dat terwijl ik over 5 maanden 65 jaar wordt. Ik zit er niet zo mee.
Ik heb mijn penselen opgezocht, wat schildersdoeken en aan de slag gegaan. Dat werd eigenlijk wel tijd want ik had mijn zwager en schoonzus een schilderij beloofd, bijna 5 jaar geleden. Maar nu is hij klaar.
Een havengezicht, een vracht schip wat geholpen wordt door sleepboten. Twee stuks uit mijn fantasie
de Zeeotter en de Zeester. Ik had nog een ornamentenlijst van 50 x 60 cm. als of ik daar rekening mee had gehouden.
Gisteren afgeleverd in Scheemda. Omdat mijn zwager jarig is, hebben wij veel vliegen in een klap gedaan.
Het is natuurlijk niet niks 307 kilometer heen en ook weer terug. Maar het was gezellig en een groot gedeelte van de familie gezien.
Bovendien konden Martine en Daniel hun dochter Forginzja roepnaam Ginger tonen in het hoge noorden.
oma Tineke met Ginger
Twee mooie meiden, Ginger en Nina
Nina hadden wij ook al jaren niet gezien en is nu een leuke jonge meid met een vriendje, Lex, de bofkont.
Ginger die een klein beetje een mama's kindje is heeft het best naar haar zin bij Nina.
Het is ook niet vreemd dat Ginger een mam's kindje is want mama heeft een melkfabriek boven haar buik.
Over Ginger moet ik ook een blog schrijven.
Even terug naar mijn schilderij, het havengezicht. Schilderen werkt verslavend, dus moest ik nog meer schilderen. Zonder betaald werk aan het werk op het bovenkamertje. Een paar doeken aangeschaft en schilderen maar. Eerst gewoon wat havenschilderijen.
olieverf op doek 80x60 cm
olieverf op doek 30x40 cm
olieverf op paneel 24x30 cm
dan zijn de doeken op en zonder betaald werk geen geld, dus ook geen nieuwe doeken kopen.
Maar ik heb nog een doos met kleine paneeltjes van 12 x 9 cm. Dus ik kan vooruit.
Eindelijk is het zover het UWV gaat over tot betaling en ik mag twee doeken kopen.
Op het vorige doek van 50x70 cm had ik een graanelevator geschilderd. Nu wilde ik dat weer maar ik moest eerst uitzoeken hoe die er nou precies uitzien. Op internet googelen en googelen. Dan zien je ook oude schepen. Dat alles bij elkaar is dan geen haven gezicht meer maar een maritiem schilderij!
olieverf op doek 50x70 cm . Twee elevatoren met het vrachtschip de Kerkedijk. Natuurlijk met binnenvaart schepen en figuurtjes op de schepen en op de elevatoren. De anderen schepen zijn , zo noemen ze dat in schilders termen, stoffering.
olieverf op doek 50x70cm . Stoomschip de Mark. Gebouwd in 1939 bij scheepswerf Vuyk in Capelle a/d IJssel.
Daar heb ik in 1973 gewerkt en mijn collega heeft vast en zeker dit schip helpen mee bouwen.
Om niet gelijk te overdrijven ga ik eerst maar eens lekker in mijn kooi en kan ik morgen gewoon verder.
Een voordeel van zonder onbetaald werk.
Hij is er nog niet uit ,of hij moet schrijven, ik ben er nog niet uit.
Ondanks dat hij niet zo ik- gericht is gaat ik verder in de ik vorm. Zo dat heb ik achter de rug.
Nu ga ik eerst de kliko's van de buren buiten zetten. Dat is gedaan.
Ik ben weer eens werkloos en dat terwijl ik over 5 maanden 65 jaar wordt. Ik zit er niet zo mee.
Ik heb mijn penselen opgezocht, wat schildersdoeken en aan de slag gegaan. Dat werd eigenlijk wel tijd want ik had mijn zwager en schoonzus een schilderij beloofd, bijna 5 jaar geleden. Maar nu is hij klaar.
Een havengezicht, een vracht schip wat geholpen wordt door sleepboten. Twee stuks uit mijn fantasiede Zeeotter en de Zeester. Ik had nog een ornamentenlijst van 50 x 60 cm. als of ik daar rekening mee had gehouden.
Gisteren afgeleverd in Scheemda. Omdat mijn zwager jarig is, hebben wij veel vliegen in een klap gedaan.
Het is natuurlijk niet niks 307 kilometer heen en ook weer terug. Maar het was gezellig en een groot gedeelte van de familie gezien.
Bovendien konden Martine en Daniel hun dochter Forginzja roepnaam Ginger tonen in het hoge noorden.
oma Tineke met Ginger
Twee mooie meiden, Ginger en Nina
Nina hadden wij ook al jaren niet gezien en is nu een leuke jonge meid met een vriendje, Lex, de bofkont.
Ginger die een klein beetje een mama's kindje is heeft het best naar haar zin bij Nina.
Het is ook niet vreemd dat Ginger een mam's kindje is want mama heeft een melkfabriek boven haar buik.
Over Ginger moet ik ook een blog schrijven.
Even terug naar mijn schilderij, het havengezicht. Schilderen werkt verslavend, dus moest ik nog meer schilderen. Zonder betaald werk aan het werk op het bovenkamertje. Een paar doeken aangeschaft en schilderen maar. Eerst gewoon wat havenschilderijen.
olieverf op doek 80x60 cm
olieverf op doek 50x70 cm
olieverf op doek 30x40 cm
olieverf op paneel 24x30 cm
olieverf op paneel 24x30 cm
olieverf op doek 30x40 cm
dan zijn de doeken op en zonder betaald werk geen geld, dus ook geen nieuwe doeken kopen.
Maar ik heb nog een doos met kleine paneeltjes van 12 x 9 cm. Dus ik kan vooruit.
Eindelijk is het zover het UWV gaat over tot betaling en ik mag twee doeken kopen.
Op het vorige doek van 50x70 cm had ik een graanelevator geschilderd. Nu wilde ik dat weer maar ik moest eerst uitzoeken hoe die er nou precies uitzien. Op internet googelen en googelen. Dan zien je ook oude schepen. Dat alles bij elkaar is dan geen haven gezicht meer maar een maritiem schilderij!
olieverf op doek 50x70 cm . Twee elevatoren met het vrachtschip de Kerkedijk. Natuurlijk met binnenvaart schepen en figuurtjes op de schepen en op de elevatoren. De anderen schepen zijn , zo noemen ze dat in schilders termen, stoffering. 
olieverf op doek 50x70cm . Stoomschip de Mark. Gebouwd in 1939 bij scheepswerf Vuyk in Capelle a/d IJssel.Daar heb ik in 1973 gewerkt en mijn collega heeft vast en zeker dit schip helpen mee bouwen.
Om niet gelijk te overdrijven ga ik eerst maar eens lekker in mijn kooi en kan ik morgen gewoon verder.
Een voordeel van zonder onbetaald werk.
Abonneren op:
Posts (Atom)