Maar ik ging Sita , onze hond , uitlaten met de fiets.
Om tien uur zou ik weer thuis moeten zijn want Raymond komt logeren.
Lekker weer was het en ik hoopte dat het vandaag beter ging.
Gisteravond was ik ook langs de vloedlijn gefietst, met Sita.
In het donker is het soms moeilijk te zien welk route je moet nemen, als je bij een mui (een kuil met zeewater ) komt.
Je voelt het al aankomen.
Ik nam de verkeerde route en kwam in een diepe geul terecht. Nou ja diep , in ieder geval diep genoeg om met fiets en al om te kukelen. Sita was enthousiast en dacht dat ik wilde gaan zwemmen, met haar.
Ik wilde niet gaan zwemmen en met een nat pak fietste ik verder , richting , de pier.
Dan komen we op het punt dat het strand breder wordt. Sita neemt meer ruimte om te rennen.
Dan is ze ineens vertrokken, de duinen in. Ik fiets door naar de pier en daar staat een visser.
Ik heb hem vaker gezien.
Hij zegt: " is ze weer vertrokken". Ik moet dat beamen en hij zegt : "Sita komt wel weer terug, naar hier".
Zo vaak loopt ze weg en zo vaak staat die man daar te vissen.
Na een shagie gerookt te hebben komt ze inderdaad weer terug.
Maar goed dat was dus gisteravond. Nu kon ik haar beter in de gaten houden.
Het gaat goed, tot ik bijna weer in het water lazer. Sita kan mij nu ook zien en rent gelijk naar de duinen.
Drie kwartier later is ze terug op dezelfde plek waar ze weggelopen was. Het is al bij tienen en ik wil snel naar huis. Sita loopt niet zo snel, ze is moe van daarnet.
Ja hoor , dan komen we bekenden tegen met een hond en natuurlijk gaan ze spelen.
Voordat ik er erg in heb komt de andere hond braaf terug en Sita , ja daar moet ik nog een half uurtje op wachten. Ik bel naar Tine dat het wat later wordt, want Sita is er voor de tweede maal vandoor.
Thuis gekomen zit Raymond al te wachten en de tafel is al gedekt voor de lunch.
Ik vraag: " nu al eten ? Het is nog niet eens twaalf uur". "Ja", antwoord Tine, "Raymond wil gaan vissen".
Na het eten wil ik eerst even uitbuiken. Ik ben tenslotte de jongste niet meer , ik was vroeg op , heb een stuk gefietst en lang staan wachten. Je leest wel , ik heb het niet gemakkelijk.
Raymond kan den mooi even de fiets schoon maken voordat we gaan vissen.
Ik wordt uit een heerlijke middag slaap gehaald door Raymond, "waker worden, we gaan vissen en de fiets is schoon". Heb ik zo'n kleine fiets of heeft Raymond hem zo snel gewassen ?
Raymond heeft de hengel en de vistas al klaar gezet. Dus op naar de Waterweg. Aas aan de haak en vissen maar. Ja ja ik hoor je denken ,"Die heeft het niet gemakkelijk".
De zon verstopt zich achter de wolken. De lucht wordt donker. Het begint te regenen.
Snel in de auto en wachten op de lichte lucht met opklaring. Mijn ogen schijnen blijkbaar dicht te vallen want Raymond zegt : "oogjes open houden , niet slapen , uitbuiken is al lang voorbij". In het handschoen vakje zie ik een stuk papier en een pen.
Ik ga schrijven voor mijn blog en dan kan ik het niet vergeten.
Ik ben al vergeten waaraan ik vanmorgen aan dacht dat ik wilde gaan schrijven. Het zal wel weer te binnen schieten voordat ik naar de dokter moet, dat ik zo vergeetachtig word.
Ik denk aan vanmorgen, dat ik Tine moest bellen. Ik schrijf :
Je laat de zonnestralen schijnbaar schijnen
in jou bijna witte haren.
Je gaat steeds verder bij mij vandaan
ik roep je naam.
Je kijkt met je wapperende haren
naar mij om.
Je loopt door
uit mijn gezichtsveld.
Je laat mij vertwijfeld achter
kom je nog terug.
Je kiest voor de vrijheid
het lijkt oneindig lang.
Je staat dan uit het niets
wederom aan mijn zijde.
Je mooie ogen
richten zich naar mij.
Je tong steekt uit je bek
als ik zeg volg.
Je loopt naast mij mee
terug naar huis.
Nou weet ik nog steeds niet waar ik over wilde schrijven.
Het was iets wat 's ochtends in het nieuws was. Was het over politiek, of over de open grenzen, over de werkloosheid? Volgende keer maar gelijk opschrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten