Van alles wat is druk bezig met van alles wat.
Vandaag moet ik, Sita uitlaten met de fiets,Tortellini maken, bolognese saus, een kippetje in de romertopf en een vers stokbroodje bakken.
Maar ik heb assistentie van mijn nichtje Zoë. Zelfs met de stipjes op de e maken, heeft zij mij net, geleerd.
Een mens is nooit te oud om wat te leren, dat moet vandaag wel lukken met Zoë.
Van de buren aan de overkant hebben we een fiets te leen gekregen zodat Zoë met de fiets mee kan om Sita uit te laten. Ook kunnen wij fietstochtjes maken. Misschien wel picknicken of naar het strand of zo.
Zoë verveelde zich en komt nu lekker bij die oude tante Tineke en ome John logeren.
Ik verveel me nooit, ik kom altijd tijd te kort. Maar of Zoë wil helpen met de Citroën Visa maken, dat zien we nog wel.
Maar met alles wat we vandaag gaan doen, om vanavond te kunnen eten met onze vrienden, Corrie en Charel, dochter Mignon, zus Ina en met Johnny en Sandra, moet ik ook nog een blogje maken over mijn kleine meid.
5 februari 2013 gebeurde het. Onze dochter Martine gaat bevallen van Ginger, die ze samen met Daniel had gemaakt.
Dat maken gaat veel sneller dan het zwanger zijn en het bevallen.
Maar dan is ze er. Forginzja met de roepnaam Ginger.
Ginger een paar uur oud.(Eindelijk vandaag 2 september heb ik weer tijd om verder te gaan.)
Inmiddels is Ginger alweer 7 maanden oud (jong). In de afgelopen 7 maanden zijn er misschien wel duizenden foto's gemaakt van die lieve kleine meid. Zoveel foto's kan omdat tegenwoordig al op elke telefoon een camera in gebouwd zit.
Ginger 31 augustusVroeger was dat anders. Dan bedoel ik niet de tijd van de Dinosaurus , nee , de tijd dat de Papa en Mama van Ginger zelf baby waren.
Een fototoestel moest geladen worden met een fotorolletje. Dan kon je maximaal 36 foto,s maken.
Je moest de din in stellen de sluitertijd, een zonnetje of een wolkje, en dan kon je een foto maken.
Als je geen spiegelreflex camera had, kon het zelfs gebeuren dat je na het ontwikkelen en afdrukken, alleen maar 36 pikzwarte nachtopname's had. Stom hé , je had vergeten het lens beschermkapje eraf te halen.
Tegenwoordig is dat allemaal gemakkelijker , je kan gelijk het resultaat zien. Gelijk weer een nieuwe foto maken en in een vloek en een zucht staan al die kiekjes op de sociaal media.
Niet alleen foto's maar ook nog video's, gemaakt met dezelfde telefoon.
Ik zal maar niet uitweiden hoe dat "vroeger" ging.
Hoe ik nu een video op mijn blog moet zetten weet ik nog niet.
In ieder
Wat ben ik toch ouderwets met mijn mobiel kan ik alleen rijden of met mijn andere mobiel kan ik alleen bellen.
Met dat eerst genoemde mobiel hoef ik niet eens te rijden. Ik kan via de sociaal media, alles achter mijn computer doen. Zelfs op reis naar verre landen. Ik hoef niet eens te googlen om een verre bestemming te vinden. Op facebook kan ik alle foto's zien van mensen die naar die verre landen zijn geweest.
Foto's opgeslagen op een computer , op een stickie, een schijfje en weet ik "onwetende", waar nog meer op.
Dan herleven vroegere tijden , omdat de mooiste foto's afgedrukt worden in een fotoboek. Je hoeft ze er niet eens meer zelf in te plakken. Bovendien als je vaak verre reizen maakt heb je iets tastbaars.
Iets wat ruimte in neemt. Ieder die langs komt kan dan aan de volle boekenkast zien, dat je vaak vakantie hebt en verre reizen maakt. De boekenkast hoeft ook geen boeken meer te bevatten, of je moet willen laten zien, dat je niet alleen veel bereisd bent , maar ook nog begaan bent met literatuur.
Uitslovers , boeken lees je tegenwoordig op een speciaal tablet.
Ik snap het niet meer.
O ja , ik was aan het schrijven over onze kleindochter. Gelukkig kan ik snel nalezen waar ik gebleven was. Ik zou ook alle onzin kunnen verwijderen, maar dat doe ik niet. Geschreven blijft geschreven en er zitten geen schrijf fouten in. Spellingscontrole.
Dus verder. Ik moet opschieten want de tijd gaat snel.
Anders zit onze Ginger al op de middelbare school en heb ik nog niets geschreven.
Dat ik niet snel ben dat weet de moeder , mijn dochter Martine, van de nu nog kleine Ginger wel.
Toen Martine 4 jaar was moest ik haar lievelings schoentjes maken.
Toen Martine op de middelbare school zat stonden de schoentjes nog steeds op de werkbank.
Dat de tijd snel gaat is een ding wat zeker is.
Sinds gisteren ben ik GROOTVADER VAN EEN TWEELING.
Ik kan mij de dag van gisteren nog herinneren dat ik vader werd. Op 30 april.
Vorig jaar werden er twee duifjes geboren (foto's op mijn blog van 5 mei).
Nu heeft "het kind" zelf 2 klein duifjes. De vader is "Mike Thyson." Alle duiven hebben een naam.
het "kind" met haar kuikensNa even vragen kwam het "kind" omhoog en kon ik de blote billetjes zien.
Genoeg voor vandaag.
Van alles wat moet nog van alles en wat doen.
Een trotse Opa
de trotse Oma
Geen opmerkingen:
Een reactie posten