Ik kan sinds kort kijken en zien

Van alles wat , weet het niet meer.
Van alles wat , gaat de hond uitlaten.
's Avonds doe ik dat het liefst op de dijk.  Uitzicht op de Nieuwe Waterweg,   in de verte de Europoort,op de voorgrond het terrein van de Stena Line.
De populieren wuiven.  Tot voor kort dacht ik, dat alle populieren er zo uitzagen.  Maar sinds kort weet ik beter, er zijn een heleboel soorten.
De wind komt uit het zuiden,  ik ruik een beetje de bedrijvigheid op de Europoort.  Het stoort me niet die lucht.  Als de windt uit het noorden zou komen,  zou ik de tomaten van het Westland ruiken en vanuit het westen de Noordzee, een zilte lucht.
Ik kijk naar de lichtjes aan de overkant.   Sita kijkt mee,  tot ze een konijntje ruikt.  Dan wilt zij er achteraan, maar dat kan niet want ik heb haar aan de lijn.  Dat is maar goed ook,  ik heb haar vaak met de auto, uren later opgehaald voorbij de Waterland kering.  Hijgend als een postpaard,  sprong zij in de lelijke eend.
In de Waterweg vaart een schip richting Rotterdam,  met onder zijn toplicht,  twee rode lampjes.  Met drie rode lampjes betekend,  ik kan moeilijk manoeuvreren,  ben diep geladen en moet de diepe vaargeul aan houden. (geleerd van mijn zwager, gepensioneerd kapitein )
De trein richting Hoek van Holland komt voorbij,  zoals gewoonlijk bijna leeg.
Ik kijk omhoog en zie de wolken met een treinvaart langs de volle maan denderen.
Gisteren was het mooi toen ik omhoog keek.  Er stond geen wind en de wolkjes waren heel dun.  Een mooie ring, met de kleuren van de regenboog, rond de heldere maan.
Volgens mij had ik dat nooit eerder gezien.
In ieder geval is het mij duidelijk dat ik 64 jaar heb lopen-, zitten-, liggen- en staan- kijken, zonder wat gezien te hebben.  Sinds kort zie ik beter.  Nee het is niet omdat ik een nieuwe bril heb.  Nee, het komt door internet.  We wilden zuurkool maken.  Op de markt hadden wij ons 3 kolen aan laten smeren,  nee niet als citroenen. Maar wat moet je met 3 goedkope kolen.  Ja, zuurkool maken.  Maar om te weten hoe,  zoek ik op internet en van het één kom je in het ander.  Daar las ik ook over, zelf vlierbessen jam maken.  Dat wil ik ook proberen.
Dus kijken hoe die er uit zien en dan tijdens de wandeling met Sita kijken of ik die vlierbes struiken kan vinden.  Ja hoor, ik loop er al jaren langs zonder ze gezien te hebben.  Dus vlierbessen jam gemaakt.  Dan wil je ook rozenbottel jam maken, dus weer zoeken.  Ja hoor, al jaren komen wij er langs, struiken vol. Jammer dat ik hier pas zo laat mee kwam, de meeste bottels zijn al niet zo mooi meer,  volgend jaar,  bij leven en welzijn,  eerder gaan plukken.
Maar goed even terug naar de dijk,  voordat ik ga beginnen over,  zuurdesem brood bakken,  zelf banden op de velgen van de citroën Visa zetten,  de warmte onderdeken (kortsluiting) van de buurvrouw repareren en nog meer.
Tineke had het niet meer,  in haar bovenkamer.  Ik bedoel, figuurlijk.  Ze kreeg een aanval, van opruim woede.  Niet zo vreemd, als je bedenkt, dat ik boven in de weer bent geweest.   Ik doe van alles en nog wat op de bovenkamer en op de overloop.  Vis spullen,  elektronica,  werk spullen,  schildersezel,  tube's verf, schildersdoeken, schilderijen,  alles wat niet weg mag of kan en een kleerkast met niet alledaags te gebruiken kleding.   Alles gaat bij Tineke dan door haar handen.   Dan wil ze mijn oude nylon jack weggooien.   Dat jack heb ik al jaren,  ik denk,  van Zeeman voor een tientje.  Nee, die jas kan ik best nog aan en om de woorden bij de daad te doen heb ik hem dan ook aan, als ik op de dijk loop met Sita.